Анафема - Александр Розенбаум

Анафема, всем тем, кто записал себя в опричники,

Войдя в экстаз от маршей культа личности.

Всем тем, кто беззаконию потрафили,

Вам, френчи на далёких фотографиях,

Анафема!

Анафема!

Тем, кто писал, и тем, кто арестовывал,

В этапы втаптывая сапогами головы.

Всем тем, кто был на буйстве крови шафером,

И вам, воспевшим сталинскую мафию,

Анафема!

Анафема!

Вы всю жизнь боялись суда, сны свои зарывая в подушки,

Потому что стучались в них души тех, кто милостью вашей страдал.

Но не всех вас призвал прокурор, сам Вышинский - и тот был Иуда.

Бойтесь времени, время - топор, ваши шеи отыщет день судный...

Бойтесь времени.

Время - топор.

Тем, кто детей оставил без родителей,

Своих в "Артек" отправив удивительный.

Вам, расстрелявшим армии и кафедры,

Вам, кто, убив, читал над гробом эпитафию,

Анафема!

Анафема!

Прославив на века отца Иосифа,

Как змеи, его имя кожей сбросили,

Вождей своих меняли, как перчатки, вы,

Самих себя считая непричастными, не часто ли?!

Не часто ли?!

Вы всю жизнь боялись суда, сны свои зарывая в подушки,

Потому что стучались в них души тех, кто милостью вашей страдал.

Но не всех вас призвал прокурор, сам Вышинский - и тот был Иуда.

Бойтесь времени, время - топор, ваши шеи отыщет день судный...

Бойтесь времени.

Время - топор.

Бойтесь времени.

Время - топор.

Анатема, гвардияшылар қатарына жазылғандардың барлығына!

Тұлға табыну жорықтарынан экстазға ену.

Зұлымдық жасағандардың бәріне,

Сізге, алыстағы фотосуреттердегі француздар,

Анатема!

Анатема!

Жазғандарға да, қамауға алғандарға да,

Кезеңдерде етікпен бастарды таптау.

Қан төгілген ең жақсы адам болғандардың бәріне,

Ал сталиндік мафияны жырлаған саған,

Анатема!

Анатема!

Өмір бойы соттан қорқтың, арманыңды жастыққа көміп,

Өйткені сенің мейіріміңнен жапа шеккендердің жаны қағып жатты.

Бірақ бәріңізді прокурор шақырған жоқ, Вышинскийдің өзі - ол Яһуда еді.

Уақыттан қорық, уақыт балта, Мойындарың қиямет күнін табады...

Уақыттан қорқу.

Уақыт – балта.

Балаларын ата-анасыз қалдырғандар,

Артекке өзінің таңғажайып адамдарын жібереді.

Әскер мен мінберді атып тастаған саған,

Өлтіріп, табыттың үстіндегі эпитафияны оқыған саған,

Анатема!

Анатема!

Жүсіп әкесін ғасырлар бойы дәріптеп,

Жыландардай оның аты теріге төгілді,

Көшбасшыларыңды қолғап сияқты өзгерттің,

Өздерін кінәсіз санайтындар жиі емес пе?!

Жиі емес пе?

Өмір бойы соттан қорқтың, арманыңды жастыққа көміп,

Өйткені сенің мейіріміңнен жапа шеккендердің жаны қағып жатты.

Бірақ бәріңізді прокурор шақырған жоқ, Вышинскийдің өзі - ол Яһуда еді.

Уақыттан қорық, уақыт балта, Мойындарың қиямет күнін табады...

Уақыттан қорқу.

Уақыт – балта.

Уақыттан қорқу.

Уақыт – балта.