101-й километр - Александр Розенбаум

От неонового света глазу холодно и больно.

На сто первый километр уезжаю добровольно.

На сто первом километре на ветру не реют флаги,

Там, на этом самом ветре, доживают жизнь бродяги.

Там в реке играет лещ, а в избе — баян,

Голь гуляет по земле перекатная,

Ни банкира, ни качка — делить нечего,

Постирушка с утречка, а драка к вечеру,

Драка к вечеру.

С детства верил я поэту, чьи стихи учили в школе,

Он сказал, что счастья нету, в жизни есть покой и воля.

Здесь с покоем напряжённо да и воля под надзором,

Дарят нам чужие жёны счастье тёмным коридором.

Два бревна, сарай, качель, трактор на горе,

Лампа в шестьдесят свечей, абажур сгорел,

Две лопаты уголька в печку брошены.

Наливай, братан, стакан по-хорошему,

По-хорошему.

И не сказал бы я, что спета моя песенка, но знаю:

На сто первом километре буду сам себе хозяин,

Соберу в лесу под ёлкой то ли Думу, то ли Раду —

Двух девчонок из посёлка и цыгана-конокрада.

Мне — гнедую, а ему — масти вороной.

Всё одно пойду в тюрьму, а с кем — не всё равно.

Так что фофан не продам в Потьме сотканый,

Где мне снились иногда отмель с лодкою,

Отмель с лодкою.

И так как все мои вопросы остаются без ответа,

Две мечты имею: космос и сто первый километр.

В космос явно не забраться, для него не вышел рожей,

Так что двину-ка я, братцы, к светлым далям Подпорожья.

Там в реке играет лещ, а в избе — баян,

Голь гуляет по земле перекатная,

Ни банкира, ни качка — делить нечего,

Постирушка с утречка, а драка к вечеру,

Драка к вечеру.

Неонды жарықтан көз салқын және ауырады.

Мен жүз бірінші шақырымға өз еркіммен кетемін.

Жүз бірінші шақырымда жел желбірмейді,

Міне, дәл осы желде қаңғыбастар өмірлерін өткізеді.

Онда өзенде рама ойнайды, саятшылықта баян ойнайды,

Мақсат тұрақсыз жерде жүреді,

Банкир де, спортшы да жоқ - бөлісетін ештеңе жоқ,

Таңертең кір жуу, кешке ұрыс,

Кешке қарай күрес.

Мектепте өлеңдерін оқытқан ақынға бала кезімнен сенетінмін.

Өмірде бақыт жоқ, тыныштық пен ерік бар деді.

Мұнда тыныштықта шиеленіс және ерік бақылауда,

Басқалардың әйелдері қараңғы дәліз арқылы бізге бақыт сыйлайды.

Екі бөрене, қора, әткеншек, таудағы трактор,

Алпыс шам шамы, абажур жанып кетті,

Пешке екі күрек көмір тасталады.

Құйыңыз, аға, шыны жақсы мағынада,

Жақсы мағынада.

Әнім шырқалды деп айтпас едім, бірақ білемін:

Жүз бірінші шақырымда мен өзімнің бастық боламын,

Мен орманда шыршаның астына жиналамын немесе Дума немесе Рада -

Ауылдың екі қызы мен сыған жылқы ұры.

Маған – шығанақ, ал оған – қарғаның түсі.

Мен бәрібір түрмеге түсемін, бірақ кіммен болғаны маңызды емес.

Сондықтан мен қараңғыда тоқылған фофанды сатпаймын,

Мен кейде қайықпен құм жағасын армандайтынмын,

Шол қайықпен.

Менің барлық сұрақтарым жауапсыз қалғандықтан,

Менің екі арманым бар: ғарыш және жүз бірінші шақырым.

Ғарышқа шығу мүмкін емес, бұл оған бет бұрмады,

Ендеше, ағайындар, Подпорожьенің жарық кеңістігіне көшуге рұқсат етіңіздер.

Онда өзенде рама ойнайды, саятшылықта баян ойнайды,

Мақсат тұрақсыз жерде жүреді,

Банкир де, спортшы да жоқ - бөлісетін ештеңе жоқ,

Таңертең кір жуу, кешке ұрыс,

Кешке қарай күрес.