Моя жизнь - Александр Ф. Скляр

Я прожил сотни жизней,

Я прочел километры строк,

Через лес чужих слов и мыслей

Я ломился, не чуя ног.

Ядовитые стрелы сомнений

Больно жалили ночью и днем.

Только раны в душе и на теле

Я лечил, прижигая огнем.

Я ревел как белуга, я бился об лед,

Замерзал в ледяных пустынях,

Расплавлялся под солнцем саванны, —

Для того, чтобы голосом рваным

Я пропеть мог во имя твое.

Моя жизнь…

Моя жизнь…

Я открыл остров мертвых,

Что не виден на ваших картах.

Мой корабль затерялся во фьордах,

Мне уже не вернуться обратно.

Не вернуться в спокойную гавань,

Не убрать паруса перед бурей,

Не захлопнуть трусливо ставни,

Не орать, что тебя обманули.

На предательство, ложь, на ужимки шутов

Я смотрю ледяными глазами,

Как удав на игру обезьяны.

В этом мире, безумном и пьяном,

Я все крепче сжимаю свой меч.

Я готов…

Я готов…

Я не знал, что такое рано,

Но я понял, что значит поздно.

Между Библией и Кораном

Я сверяю свой путь по звездам.

Не ропщу, что служил, проклиная,

И что жил под ярмом, не жалею.

Я за нашу кровавую баню

Расплатился мылом на шее.

Я свободен отныне, беспечен и горд.

По земле я ступаю твердо,

Хоть и сбил свои ноги о камни.

Я держу свое счастье за горло,

И меня не спихнула за борт

Моя жизнь…

Моя жизнь…

Мен жүздеген өмір сүрдім

Мен километр жолдарды оқыдым,

Басқа адамдардың сөздері мен ойларының орманы арқылы

Мен аяғымды сезбей, сынып қалдым.

Күмәннің улы жебелері

Олар күндіз-түні азап шегеді.

Тек жан мен тәндегі жаралар

Мен отқа күйіп емдедім.

Белугадай айқайладым, Мұзға қарсы шықтым,

Мұзды шөлдерде қатып қалған

Саванна күн астында еріген,

Жіңішке дауысқа

Мен сенің атыңа ән айта алар едім.

Менің өмірім…

Менің өмірім…

Мен өлілер аралын таптым,

Карталарыңызда не көрінбейді.

Менің кемем фьордтарда жоғалып кетті

Мен енді қайтып бара алмаймын.

Тыныш айлаққа қайтып келме,

Дауыл алдында желкендерді түсірме,

Жапқыштарды қорқақтықпен ұрмаңыз,

Алданып қалдым деп айқайлама.

Сатқындыққа, өтірікке, әзілкештердің еркелігіне

Мен мұздай көзіммен қараймын

Маймыл ойынындағы боа контриктері сияқты.

Бұл дүниеде ақылсыз және мас,

Мен қылышымды қатайтамын.

Мен дайынмын…

Мен дайынмын…

Мен ерте не екенін білмедім

Бірақ мен мұның не екенін кеш түсіндім.

Інжіл мен Құран арасында

Мен өз жолымды жұлдыздарға қарсы тексеремін.

Мен қызмет еттім деп налымаймын, қарғадым,

Мен қамыттың астында өмір сүргеніме өкінбеймін.

Мен біздің қантөгістігімізді жақтаймын

Мойныма сабын салып төледім.

Мен қазірден еркінмін, алаңсыз, мақтаншақпын.

Жерге нық қадам басамын,

Тастарға аяғын қағып кетсе де.

Бақытымды көмейден ұстаймын,

Және олар мені шектен тыс итеріп жібермеді

Менің өмірім…

Менің өмірім…