Песня о родине - Александр Башлачёв, Святослав Задерий

Говорила о нем так, что даже чесался язык.

Не артист знаменитый, конечно, но очень похожий.

Молодой, холостой, в общем, с виду хороший мужик.

Только как же, мужик ведь — какой он хороший?

Он к утру приходил на рогах и клонился как штык.

А она, уходя по утрам, укрывала рогожей.

И сегодня, шагая с работы, сказала: — Хороший мужик.

— Ой, да брось ты, мужик ведь — откуда хороший?

И пила свою чашу и горькую стопку до дна.

Только тем и ломила хребты с недоноскою ношей.

— Не сердись, ты хороший мужик, — утешала она.

И он думал: — Гляди-ка, мужик я, а все же хороший.

И на бранное ложе сходила как на пьедестал.

Лишь слегка задыхалась.

Да нет же!

Дышала как юная лошадь.

Ну, а он еще спал.

Жаль, конечно.

Да видно устал.

— Ну, а ты как хотела?

Мужик ведь — и сразу хороший.

Подметала свой пол белой ниткой да прям сквозь толстый ватин.

Чтоб не лечь натощак, до рассвета на кухне курила.

— Ты хороший мужик, — кружевами его паутин

Перепутала все, говорила и боготворила.

И однажды, сорвав ее швы да с изнанки судьбы —

Да клочками резина и вата, да клочьями кожа —

Он схватил и понес на руках, как на дыбу, поставил ее на дыбы.

Только крикнуть успела: — Мужик он и вправду хороший!

Не Варвара-краса, да не курица-Ряба.

Не артистка, конечно, но тоже совсем не проста.

Да Яга не Яга, лишь бы только хорошая баба.

И под мышку к ней влез и уснул, как за пазухой у Христа.

Холостые патроны да жены про всех заряжены.

Он по ней, как по вишне, поет над кудрявой ольхой.

Так и поняли все, что мужик он хороший.

Груженый.

Ну, а вы как хотели?

Мужик ведь — с чего бы плохой?

Ол туралы сөйлеп, тіпті тілін тырнап жіберді.

Атақты суретші емес, әрине, бірақ өте ұқсас.

Жас, бойдақ, жалпы жақсы адам сияқты.

Бірақ қалай, адам, ақыр соңында - ол қаншалықты жақсы?

Таң атқанша мүйізімен келіп, штыктай иілді.

Ол таңертең кетіп бара жатып, оны төсенішпен жауып тастады.

Ал бүгін жұмыстан келе жатып: – Жақсы адам.

– Әй, қой, адам, бәрібір – бұл қандай жақсы?

Ал ол шыныаяқ пен ащы үйінді түбіне дейін ішті.

Осылай ғана ол көтере алмайтын ауыртпалықпен жоталарды бұзды.

«Ашуланба, сен жақсы адамсың» деп жұбатты.

Ол ойлады: – Қарашы, мен адаммын, бірақ бәрібір жақсы адаммын.

Ал ол ұрысқан төсекке тұғырда тұрғандай түсті.

Оның демі сәл ғана тарылды.

Жоқ!

Ол жас ат сияқты дем алды.

Ол әлі ұйықтап жатыр еді.

Әрине өкінішті.

Иә, оның шаршағанын көруге болады.

- Ал, қалай қаладың?

Ақыр аяғында, адам жақсы адам.

Ол еденін ақ жіппен сыпырды және қалың батпақтан өтті.

Аш қарынға жатпас үшін таң атқанша ас үйде темекі тарттым.

– Сен жақсы адамсың, – деп өрмектерінің шілтерімен

Ол бәрін шатастырып, сөйлеп, пұтқа айналдырды.

Бір күні оның тігістерін жыртып, тағдырдың ішінен -

Иә, резеңке мен мақта сынықтары, иә, былғары сынықтары -

Ұстап алып, сөреге салғандай, артқы аяғына қойды.

Мен: «Ол шынымен де жақсы адам!» деп айқайлай алдым.

Варвара-сұлулық емес, тауық-Ряба емес.

Әрине, суретші емес, сонымен қатар қарапайым емес.

Иә, Яга Яга емес, тек жақсы әйел болса.

Және ол оның қолтығына шығып, Мәсіхтің кеудесіндей ұйықтап қалды.

Бос картридждер мен әйелдердің барлығы жүктелген.

Ол оның үстінде, шиенің үстінде, бұйра қарағайдың үстінде ән салады.

Сондықтан оның жақсы адам екенін бәрі түсінді.

Ладен.

Ал, не қалайсыз?

Адам, ақыр соңында - ол неге жаман болады?