Nychthemeron - Agrypnie

Monotoner Schall durchdringt die Stille in den Straßen

Nocturne Schattenspiele begleiten mich auf meiner Reise

Vereinzelte Wogen im ebbenden Ozean der Lichter

Unerbittlich eilt das Stundenglas in Chronos alten müden Fingern

Die Brücke aus Glas liegt längst in Scherben

Bedeckt unter der Asche der Erinnerungen

An deinem Bildnis nagt der Zahn der Zeit

Geronnen das Rot in den zerschnittenen Händen

Erloschen sind die Lichter des Leuchtturms

Das Schweigen der Brandung tost lautstark in den Ohren

Die Weite aus dem Blickfeld verschwunden

Die Strömung des Nordens weicht dem Strudel der alltäglichen Monotonie

Verschollene Träume, fiebrig flimmernde Bilder

Im Kegel des Lichts erneut zum Leben erweckt

In Mondlicht getaucht zieht die Landschaft stumm vorbei

Gebrochen der Bann, an ein durch euch definiertes Leben

Die Flammen lodern unerbittlich fordernd in die Höhe

Ein letzter Blick zurück auf euren lichterloh brennenden Horizont

Eure sterbende Welt liegt in den letzten schweren Atemzuügen

Kein Funke der Trauer entzündet sich in meinem nur noch glimmernden Herzen

Die Flammen lodern unerbittlich fordernd in die Höhe

Ein letzter Blick zurück auf euren lichterloh brennenden Horizont

Siedend wütet die brüllende Sturmflut, Gischt die Haut bis auf die Knochen

verätzt

Aschezeitalter — spurlos wird eure Geschichte verschwinden

Monotoner Schall durchdringt die Stille in der fernen Weite

Erlösend der Blick auf die ruhende See am greifbaren Horizont

Am Ende der Reise, kein Weg mehr beherrschbar

Unerbittlich eilt das Stundenglas in Chronos alten müden Fingern

Монотонды шу көшелердегі тыныштыққа енеді

Саяхатымда түнгі көлеңке пьесалары мені сүйемелдейді

Жарық мұхитында шашыраңқы толқындар

Құм сағаты Хрононың ескі шаршаған саусақтарында тынымсыз жүгіреді

Шыны көпір әлдеқашан сынған

Естеліктердің күлінің астында қалған

Уақыттың зұлымдығы сіздің портретіңізді кеміреді

Кесілген қолдардағы қызылды ұйытқан

Маяктың шамдары сөніп қалды

Серфингтің үнсіздігі құлаққа қатты естіледі

Кеңдік көзден ғайып болды

Солтүстіктің ағысы күнделікті бірсарындылықтың құйынына жол береді

Жоғалған армандар, жылтылдаған бейнелер

Жарық конусында өмірге қайта оралды

Ай нұрына шомылған пейзаж үнсіз өтеді

Сіз анықтаған өмір туралы сиқырды бұзды

Жалындар тынымсыз талап етеді

Жалындаған көкжиегіңізге соңғы рет қараңызшы

Сіздің өліп жатқан әлеміңіз соңғы ауыр тыныс алуда

Жалғыз жарқыраған жүрегімде бір мұң ұшқыны да тұтанбайды

Жалындар тынымсыз талап етеді

Жалындаған көкжиегіңізге соңғы рет қараңызшы

Гүрілдеген толқын қайнап, теріні сүйекке шашады

тот басқан

Күл дәуірі - сіздің тарихыңыз із-түзсіз жоғалады

Монотонды дыбыс алыс кеңістіктегі тыныштыққа енеді

Көзге көрінетін көкжиекте тыныш теңіз көрінісі азат етеді

Саяхаттың соңында ешбір жолды меңгеру мүмкін емес

Құм сағаты Хрононың ескі шаршаған саусақтарында тынымсыз жүгіреді