Auferstehung - Agrypnie

Nach schier endloser Zeit

Den beschwerlichen Weg

Aus der finsteren Tiefe gefunden

Grell blendend empfängt mich das Licht

Kaum befähigt meine Augen zu öffnen

Vom stetig belastenden Druck

Auf meinem gemarterten Körper befreit

Die Gefangenschaft der Geister der Vergangenheit

Hat endgültig ihr Ende gefunden

Beinah unmöglich der mühsame Aufstieg

Unzählige Schritte treffen ins Leere

Den Blick fest fixiert auf die Etappe dicht vor mir

Das Ziel weit jenseits der Vorstellungskraft

Jedem Absturz zum Trotz folgt prompt der nächste Aufstieg

Der Körper schwer gezeichnet ob der ewigen Strapazen

Und ganz plötzlich ohne Vorwarnung

Sehe ich den Horizont und bin nun endlich wieder frei

Beim Blick in den Spiegel

Lächelt mir mein ärgster Feind entgegen

Hält mir Tag für Tag stet meinen inneren Kampf vor Augen

Ein harter Schlag zerbricht dies Bild in tausend kleine Teile

Stück für Stück entsteht ein gänzlich neues Bild von mir

Euer ekelerregender Hohn und Gespott

Liegt mir heute noch in meinen Ohren

Jedes noch so kleine Zeichen von Schwäche

Landet als Faustschlag in meinem Gesicht

Doch wer einmal den Wind sät

Wird irgendwann auch den Sturm dazu ernten

Und das letzte was ihr jemals zu Gesicht bekommt

Ist die kalte Klinge die tief in eure Brust versinkt

Eines Tages stehst du ganz alleine am Scheideweg deines bisher vergangenen

Lebens

Blicke kurz nur zurück und lass dann dein altes Leben in der Vergangenheit

sterben

Von den Toten auferstanden, doch vernarbt und gezeichnet vom Siechtum im toten

Trakt

Den letzten noch fehlenden Schritt unternommen, der Abgrund liegt dunkel und

tief hinter dir

Auch heute verfolgt mich der lauernde Gegner noch immer hinter dem gekitteten

Spiegel

Doch das selbstsichere Grinsen des Zerrbildes ist einer steinernen Miene

gewichen

Mit jeder blutig gewonnenen Schlacht nähert sich das Ende des ewigen Krieges

Doch wie lange wirst du wirklich ruhen, bis dein Antlitz mir wieder herrisch

entgegen grinst

Von den Toten auferstanden, doch vernarbt und gezeichnet vom Siechtum im toten

Trakt

Den letzten noch fehlenden Schritt unternommen, der Abgrund liegt dunkel und

tief hinter mir

Шексіз болып көрінетін уақыттан кейін

Күрделі жол

Қараңғы тереңдіктен табылды

Жарық мені жарқыраған жарқылмен қарсы алады

Көзімді әрең аша бастадым

Тұрақты қысымнан

Менің азапталған денемде босатылды

Бұрынғы елестердің тұтқыны

Ақыры өз аяғын тапты

Күрделі өрлеу дерлік мүмкін емес еді

Сансыз қадамдар бослыққа апарады

Менің көзім дәл алдымдағы сахнаға мықтап қадалады

Мақсат қиялдан әлдеқайда жоғары

Әр құлағанына қарамастан, келесі көтерілу дереу орындалады

Мәңгілік қиыншылықтарға тән жаман белгі

Және кенеттен, ескертусіз

Мен көкжиекті көремін және мен ақырында қайтадан босамын

Айнаға қараған кезде

Менің ең қас жауым маған күледі

Күн сайын менің ішкі күресімді есіме түсіреді

Қатты соққы бұл суретті мыңдаған ұсақ бөліктерге бөледі

Бөлшектеп, менің мүлдем жаңа суретім пайда болады

Сіздің жиіркенішті мысқылыңыз бен мазақыңыз

Бүгін де құлағымда

Әлсіздіктің әрбір кішкентай белгісі

Менің бетіме соққы ретінде түседі

Бірақ желді кім ексе

Сондай-ақ бір сәтте дауыл жинайды

Және сіз көретін соңғы нәрсе

Кеудеңізге терең сіңетін суық пышақ

Бір күні сіз өткен өміріңіздің қиылысында жалғыз тұрасыз

өмір

Бір сәт артқа қараңыз, содан кейін бұрынғы өміріңізді өткенге қалдырыңыз

өлу

Өлімнен қайта тірілген, бірақ тыртықтанған және өлілердегі аурумен белгіленген

тракт

Соңғы жетіспейтін қадам, тұңғиық қараңғы және жатыр

артыңызда терең

Бүгінгі күнге дейін тығылған қарсылас әлі де цементтелгеннің артында мені аңдып келеді

айна

Бірақ карикатураның өзіне сенімді күлкісі - тасты бет

жол берілді

Қанды шайқаста жеңіске жеткен сайын мәңгілік соғыстың ақыры жақындап келеді

Бірақ, жүзіңіз қайта шебер болғанша, шынымен де қашанғы тынығасыз

саған күледі

Өлімнен қайта тірілген, бірақ тыртықтанған және өлілердегі аурумен белгіленген

тракт

Соңғы жетіспейтін қадам, тұңғиық қараңғы және жатыр

артымнан терең