Lucy: An Illusion - Anthony Phillips

Now, now as the sun climbs the hills,

Softly she skips on the sand,

Daughter of the breeze

Free, like the swifts of the sky, I see her,

Dim, through the panes of my tears, I see her,

Then she is here, mine, always around me —

Mine till the morning mist comes.

Now, now that the evening must fall,

Weary, she sits by the river,

Kind winds toss her hair,

Free, like the swifts of the sky, I see her,

Dim, through the panes of the tears, I see her.

Then she is here, mine, always around me.

Her warm touch, glad to have found me.

Day-long — walking my kingdom,

Her soft smile speaking of freedom.

Now, now that the evening has gone,

Deep in a slumber she lies,

Golden hair to touch,

Free, like the swifts of the sky, I see her.

Dim, through the panes of my tears, I see her,

Then she’s no more than just an illusion,

Mine till the morning mist comes.

Енді күн төбелерге шыққанда,

Ол құмға ақырын секіреді,

Желдің қызы

Еркін, аспанның жүйріктері сияқты, мен оны көремін,

Күңгірт, көз жасымның тақтасы арқылы мен оны көремін,

Сонда ол осында, менікі, әрқашан менің айналамда —

Таңертеңгі тұман келгенше менікі.

Енді, кеш түсуі керек,

Шаршаған ол өзен жағасында отырады,

Мейірімді жел оның шашын,

Еркін, аспанның жүйріктері сияқты, мен оны көремін,

Күңгірт, көз жасы арқылы мен оны көремін.

Сонда ол осында, менікі, әрқашан менің айналамда.

Оның мені тапқанына қуанышты.

Күні бойы — менің патшалығымды жаяу 

Оның жұмсақ күлкісі бостандық туралы айтады.

Енді, кеш кетті,

Ол терең ұйқыда жатыр,

Қол тигізетін алтын шаш,

Аспанның жүйріктері сияқты мен оны көремін.

Күңгірт, көз жасымның тақтасы арқылы мен оны көремін,

Сонда ол елес қана емес,

Таңертеңгі тұман келгенше менікі.