Стервятники - Гран-Куражъ

Нещадно солнце палит над землёй,

Спасает только тень,

И стая птиц, не зная покой,

Летает целый день.

Они чуют мясо и свежую кровь,

Они устали летать.

Но голод зовёт их в полёт вновь и вновь,

Зовёт их в полёт опять.

И крики слышатся в их устах,

Пронзая небесный свод,

Сердца горят в раскалённых телах,

Их голод зовёт в полёт!

Нещадно солнце палит над землёй –

Как стрелы, его лучи.

И вот, наконец, стая птиц в этот зной

Нашла добычи клочки.

Шакалы оставили им доедать,

И раньше сплочённая стая

Набросилась падаль кусками глотать,

Друг у друга их отнимая!

Жерді аямай жанып күн,

Көлеңке ғана құтқарады

Ал тыныштықты білмейтін құстар тобы,

Күні бойы ұшады.

Олар ет пен жаңа қанның иісін сезеді

Олар ұшудан шаршады.

Бірақ аштық оларды қайта-қайта ұшуға шақырады,

Оларды қайтадан ұшуға шақырады.

Олардың аузында айғайлар естіледі,

Аспанды тесіп,

Жүректер қызарған денелерде жанады,

Олардың аштықтары ұшуға шақырады!

Күн жерді аяусыз жанады -

Жебелер сияқты, оның сәулелері.

Ақырында, мына ыстықта бір топ құстар

Жыртқыштың қалдықтары табылды.

Шақалдар оларды жеуге қалдырған

Ал ынтымағы жарасқан отар алдында

Өліктің бөліктерін жұтуға асықты,

Оларды бір-бірінен алыстату!