Баллада о парашютах - Михаил Анчаров

Парашюты рванулись, приняли вес.

Земля колыхнулась едва.

А внизу — дивизии «Эдельвейс» и «Мертвая Голова».

Автоматы выли, как суки в мороз, пистолеты били в упор.

И мертвое солнце на стропах берез мешало вести разговор.

И сказал господь: — Эй, ключари, отворите ворота в сад.

Даю команду от зари до зари в рай пропускать десант.-

И сказал господь: — Это ж Гошка летит, Благушинский атаман,

Череп пробит, парашют пробит, в крови его автомат.

Он врагам отомстил и лег у реки, уронив на камни висок.

И звезды гасли, как угольки, и падали на песок.

Он грешниц любил, а они его, и грешником был он сам,

Но где ты святого найдешь одного, чтобы пошел в десант?

Так отдай же, Георгий, знамя свое, серебрянные стремена.

Пока этот парень держит копье, на свете стоит тишина.

И скачет лошадка, и стремя звенит, и счет потерялся дням.

И мирное солнце топочет в зенит подковкою по камням.

Парашюттер асықты, салмақ алды.

Жер әрең сілкінді.

Ал төменде – «Эдельвейс» және «Өлі бас» бөлімдері.

Автоматтар суықта қаншықтай айқайлады, тапаншалар оқ тиді.

Ал қайыңның итарқасына ілінген өлі күн әңгімені жалғастыруды қиындатты.

Сонда Жаратқан Ие: – Ей, кілтшілер, бақшаның қақпасын ашыңдар.

Мен таң атқаннан таң атқанға дейін қонуды жұмаққа жіберуге бұйрық беремін.-

Жаратқан Ие: - Бұл Гошка ұшады, Благушинский атаман,

Бас сүйегі тесілген, парашют тесілген, автоматы қанға сіңген.

Ол жауларынан кек алып, ғибадатханасын тастардың үстіне тастап, өзен жағасында жатты.

Ал жұлдыздар шоқтай сөніп, құмға түсті.

Ол күнәкарларды жақсы көрді, олар да Оны жақсы көрді, ал өзі күнәкар болды.

Бірақ қонуға баратын бір әулиені қайдан табасың?

Ендеше, Джордж, маған туыңды, күміс үзеңгіңді бер.

Мына жігіт найза ұстағанша дүниеде тыныштық орнайды.

Ал ат шабады, үзеңгі шығырып, күндер жоғалады.

Ал бейбіт күн тастарға тақамен тепкілеп шарықтайды.