Блудный сын - Олег Скобля

По небу летят журавли

И плачут в дали голубой…

Вы ищете гнёзда свои,

И я возвращаюсь домой.

Когда писались стихи,

Я Богу хвалу воссылал,

Одолевали грехи —

Я плакал и горевал.

Я поднял и выронил крест,

И был суетой гоним,

Но к Богу из дальних мест

Вернулся, как блудный сын.

И Он улыбнулся мне,

И я был этому рад,

И слышал, как в стороне

Меня осуждает брат.

Я молча к нему подошёл

И долго смотрел в глаза.

Сочувствия не нашёл,

И тихо ему сказал:

«Я знаю, я виноват

Пред Богом и перед людьми,

Но ты — ты же мой брат!

Ты хоть меня не кляни».

По небу проносится клин,

И птицы зовут за собой.

Для Бога я все-таки сын…

Для братьев по вере — изгой.

И где-то на облаках,

Где Ангелы Богу поют,

Хотя бы в счастливых снах

Найду для себя приют…

Аспанда тырналар ұшып жүр

Олар көкте жылайды ...

Ұяларыңды іздейсің,

Ал мен үйге қайтамын.

Өлең жазылған кезде

Аллаға мадақ айттым,

Күнәларды жеңді -

Мен жылап, қайғырдым.

Мен айқышты көтеріп тастадым,

Мені бос әурешілік биледі,

Бірақ алыс жерлерден Құдайға

Ол адасқан ұл сияқты қайтып келді.

Және ол маған күлді,

Ал мен бұған қуандым

Ал мен қалай екенін естідім

Менің ағам мені соттап жатыр.

Мен оған үнсіз жақындадым

Және ұзақ уақыт көзіне қарады.

Жанашырлық таппадым

Және оған үнсіз:

«Мен кінәлі екенімді білемін

Құдайдың алдында және адамдардың алдында,

Бірақ сен менің ағамсың!

Тым болмаса мені қарғама» деді.

Аспанды сына сыпырып,

Ал құстар шақырады.

Құдай үшін мен әлі ұлмын...

Сенімі бар бауырластар үшін.

Және бұлттардың бір жерінде

Періштелер Құдайға ән айтатын жерде

Кем дегенде бақытты армандарда

Үй табу...