Песенка о старом больном усталом короле - Булат Окуджава

В поход на чужую страну собирался король.

Ему королева мешок сухарей насушила

И старую мантию так аккуратно зашила,

Дала ему пачку махорки и в тряпочке соль.

И руки свои королю положила на грудь,

Сказала ему, обласкав его взором лучистым:

«Получше их бей, а не то прослывёшь пацифистом,

И пряников сладких отнять у врага не забудь.»

И видит король — его войско стоит средь двора.

Пять грустных солдат, пять весёлых солдат и ефрейтор.

Сказал им король: «Не страшны нам ни пресса, ни ветер,

Врага мы побьём, и с победой придём, и ура!»

Но вот отгремело прощальных речей торжество.

В походе король свою армию переиначил:

Весёлых солдат интендантами сразу назначил,

А грустных оставил в солдатах — «Авось, ничего».

Представьте себе, наступили победные дни.

Пять грустных солдат не вернулись из схватки военной.

Ефрейтор, морально нестойкий, женился на пленной,

Но пряников целый мешок захватили они.

Играйте, оркестры, звучите, и песни и смех.

Минутной печали не стоит, друзья, предаваться.

Ведь грустным солдатам нет смысла в живых оставаться,

И пряников, кстати, всегда не хватает на всех.

Патша шет елге сапарға аттанғалы жатыр екен.

Патшайым оған бір қап крекер кептіріп берді

Ескі мантияны соншалықты ұқыпты тіккен,

Мен оған бір қорап шелпек пен шүберектегі тұз бердім.

Қолын патшаның кеудесіне қойып,

Ол оған нұрлы көзқараспен сипалап:

«Оларды жеңген жөн, әйтпесе сізді пацифист деп атайды,

Ал жаудан тәтті пряник алуды ұмытпа».

Ал патша көреді – оның әскері ауланың ортасында тұр.

Бес қайғылы солдат, бес көңілді солдат және бір ефрейтор.

Патша оларға: «Біз баспасөзден де, желден де қорықпаймыз.

Жауды жеңеміз, Жеңіспен, шаттықпен келеміз!».

Бірақ қазір қоштасу сөздерінің салтанаты сөнді.

Жорық кезінде патша әскерін өзгертті:

Ол бірден көңілді сарбаздарды квартал бастығы етіп тағайындады,

Ал мұңдыларды сарбаздарға қалдырды - «Мүмкін, ештеңе жоқ».

Елестетіңізші, жеңісті күндер келді.

Мұңлы бес сарбаз соғыстан оралмады.

Ефрейтор, моральдық тұрақсыз, тұтқынға үйленді,

Бірақ олар бір қап пряникті алып кетті.

Ойын, оркестр, дыбыс, ән мен күлкі.

Бір минуттық мұңды ренжітуге тұрарлық емес, достар.

Қайғылы сарбаздардың тірі қалуының мағынасы жоқ,

Ал пряник, айтпақшы, әрқашан бәріне жеткіліксіз.