Три сестры, три жены, три судьи милосердных… - Булат Окуджава

Опустите, пожалуйста, синие шторы;

Медсестра, всяких снадобий мне не готовь.

Вот стоят у постели моей кредиторы:

Молчаливые Вера, Надежда, Любовь.

Раскошелиться б сыну недолгого века,

Да пусты кошельки упадают с руки.

Не грусти, не печалуйся, о моя Вера,

Есть на свете еще у тебя должники.

А еще я скажу и печально, и нежно,

Две руки виновато губами ловя:

Не грусти, не печалуйся, матерь Надежда,

Есть еще на земле у тебя сыновья.

Протяну я Любови ладони пустые,

Покаянный услышу я голос ее:

Не грусти, не печалуйся, память не стынет,

Я себя раздарила во имя твое.

И какие бы руки тебя не ласкали,

Как бы пламень тебя не сжигал неземной,

Не грусти, не печалуйся, болтливость людская

За тебя расплатилась, ты чист предо мной.

Чистый-чистый лежу я в наплывах рассветных,

Белым флагом струится на пол простыня.

Три жены, три судьи, три сестры милосердья

Открывают последний кредит для меня.

Три жены, три сестры, три судьи милосердных

Открывают бессрочный кредит для меня.

Көк перделерді түсіріңізші, өтінемін;

Медбике, маған ешқандай дәрі дайындамаңыз.

Міне, менің кредиторларым төсегімнің жанында тұр:

Үнсіз сенім, үміт, махаббат.

Қысқа ғасыр ұлын айыру үшін,

Иә, бос әмияндар сіздің қолыңыздан түседі.

Мұңайма, мұңайма, иманым,

Әлемде әлі де қарыздар бар.

Мен сондай-ақ мұңайып және нәзік айтамын:

Екі қол кінәлі еріндерін ұстайды:

Мұңайма, мұңайма, ана Надежда,

Сенің жер бетінде әлі ұлдарың бар.

Махаббаттың бос алақанын созамын,

Тәубе, мен оның даусын естимін:

Мұңайма, мұңайма, естелік суымайды,

Мен өзімді сенің атыңа бердім.

Қандай қол сипаласа да,

Жерсіз жалын сені қалай күйдірсе де,

Мұңайма, мұңайма, Адамның сөйлегіштігі

Сен үшін төледім, менің алдымда тазасың.

Таза, таза, таң атқанда жатырмын,

Парақ ақ жалаудай еденге ағып жатыр.

Үш әйел, үш қазы, үш қарындас мейірімді

Маған соңғы несиені ашыңыз.

Үш әйел, үш қарындас, үш мейірімді судья

Олар маған тұрақты несие ашады.