Отговорила роща золотая... - Иосиф Кобзон

Отговорила роща золотая

Березовым, веселым языком,

И журавли, печально пролетая,

Уж не жалеют больше ни о ком.

Стою один среди равнины голой,

А журавлей относит ветер вдаль,

Я полон дум о юности веселой,

Но ничего в прошедшем мне не жаль.

Не жаль мне лет, растраченных напрасно,

Не жаль души сиреневую цветь.

В саду горит костер рябины красной,

Но никого не может он согреть.

Отговорила роща золотая

Березовым, веселым языком,

И журавли, печально пролетая,

Уж не жалеют больше ни о ком.

Алтын тоғай көндірді

Қайың, көңілді тіл,

Ал тырналар өкінішке орай ұшады,

Енді ешкімге өкінбейді.

Жалаңаш далада жалғыз тұрамын,

Ал жел тырналарды алысқа апарады,

Көңілді жас туралы ойға толы,

Бірақ мен өткенге еш өкінбеймін.

Бос өткен жылдарға өкінбеймін,

Жұпаргүлдің жанын аяма.

Бақшада қызыл шетен оты жанып тұр,

Бірақ ол ешкімді жылыта алмайды.

Алтын тоғай көндірді

Қайың, көңілді тіл,

Ал тырналар өкінішке орай ұшады,

Енді ешкімге өкінбейді.