Quand ceux qui vont - Barbara

Quand ceux qui vont, s’en vont aller

Quand le dernier jour s’est levé

Dans la lumière blonde

Quand ceux qui vont, s’en vont aller

Pour toujours et à tout jamais

Sous la terre profonde

Quand la lumière s’est voilée

Quand ceux que nous avons aimés

Vont fermer leur paupières

Si rien ne leur est épargné

Oh, que du moins soit exaucée

Leur dernière prière:

Qu’ils dorment, s’endorment

Tranquilles, tranquilles

Qu’ils ne meurent pas au fusil

En expirant déjà la vie

Qu'à peine, ils allaient vivre

Qu’ils ne gémissent pas leurs cris

Seuls, rejetés ou incompris

Eloignés de leurs frères

Qu’ils ne meurent pas en troupeau

Ou bien poignardés dans le dos

Ou qu’ils ne s’acheminent

En un long troupeau de la mort

Sans ciel, sans arbre et sans décor

Le feu à la poitrine

Eux qui n’avaient rien demandé

Mais qui savaient s'émerveiller

D'être venus sur terre

Qu’on leur laisse choisir, au moins

Le pays, fut-il lointain

De leur heure dernière

Qu’ils aillent donc coucher leurs corps

Dessous les ciels pourpres et or

Au-delà des frontières

Ou qu’ils s’endorment, enlacés

Comme d'éternels fiancés

Dans la blonde lumière

Quand ceux qui vont s’en vont aller

Pour toujours et à tout jamais

Au jardin du silence

Sous leur froide maison de marbre

Dans les grandes allées sans arbre

Je pense à vous, ma mère

Qu’ils aient, pour dernier souvenir

La chaleur de notre sourire

Comme étreinte dernière

Peut-être qu’ils dormiront mieux

Si nous pouvons fermer leurs yeux

Je pense à vous, ma mère

Qu’ils dorment, s’endorment

Tranquilles, tranquilles…

Баратындар кетсін

Соңғы күн таң атқанда

Аққұба жарықта

Баратындар кетсін

мәңгілікке

Терең жер астында

Жарық сөнгенде

Біз жақсы көргендер

Қабақтарын жабады

Егер олардан ештеңе сақталмаса

Әй, тым болмаса жауап берсін

Олардың соңғы дұғасы:

Ұйықтасын, ұйықтасын

Тыныш, тыныш

Олар оқтан өлмейді

Қазірдің өзінде дем шығарған өмір

Олар әрең өмір сүретін болды

Олардың жылағанын жоқтауы

Жалғыз, қабылданбаған немесе түсінбеген

ағаларынан алыстаған

Олар үйір болып өлмейді

Немесе арқасынан пышақпен ұрған

Немесе олар жолда келе жатыр

Ұзақ өлім үйірінде

Аспансыз, ағашсыз және табиғатсыз

Кеудедегі от

Ештеңе сұрамағандар

Бірақ таң қалуды кім білген

Жерге келген үшін

Тым болмаса, солар таңдасын

Алыста болса да ел

Олардың соңғы сағаты

Олар барып, денелерін жатсын

Күлгін және алтын аспанның астында

Шекара арқылы

Немесе ұйқыға кетіңіз, біріктіріңіз

Мәңгілік күйеу жігіттер сияқты

Аққұба жарықта

Баратындар кеткенде

мәңгілікке

Тыныштық бағында

Олардың салқын мәрмәр үйінің астында

Ағашсыз үлкен аллеяларда

Мен сені ойлаймын, анашым

Соңғы естелік ретінде оларда бар

Біздің күлкіміздің жылуы

Соңғы құшақтай

Мүмкін олар жақсы ұйықтайтын шығар

Олардың көздерін жұмып алсақ

Мен сені ойлаймын, анашым

Ұйықтасын, ұйықтасын

Тыныш, тыныш...