Журавленок - Иосиф Кобзон

Ушло тепло с полей и стаю журавлей

Ведет вожак в заморский край зеленый.

Летит печально клин и весел лишь один,

Один какой-то журавленок несмышленый.

Он рвется вожака,

Но говорит ему вожак сурово;

Хоть та земля теплей, а Родина милей,

Милей запомни, журавленок, это слово.

А Родина милей, милей

Запомни, журавленок, это слово.

Запомни шум берез и тот крутой откос,

Где мать тебя увидела летящим.

Запомни навсегда, иначе никогда,

Дружок, не станешь журавлем ты настоящим.

Иначе никогда,

Дружок, не станешь журавлем ты настоящим.

У нас лежат снега, у нас гудит пурга

И голосов совсем не слышно птичьих.

А где-то там вдали курлычут журавли,

Они о Родине заснеженной курлычут.

Курлычут журавли,

Они о Родине своей заснеженной курлычут.

Ыстық егістік пен тырналар үйірін тастап кетті

Көшбасшы жасыл желекке апарады.

Сына мұңды ұшады, бір ғана ескекті,

Тырналардың бірі ақылсыз.

Көшбасшыға құштар,

Бірақ басшы оған қатал түрде айтады;

Ол жер жылы болса да, Отан тәтті болса да,

Майли есімде, кішкентай тырна, бұл сөз.

Ал Отан қымбат, қымбат

Есіңізде болсын, тырна, осы сөзді.

Қайыңның шуын және тік еңісті есіңе ал,

Анаң сенің ұшып бара жатқаныңды қайдан көрді.

Мәңгі есте сақта, әйтпесе ешқашан

Досым, сен нағыз тырнаға айналмайсың.

Әйтпесе, ешқашан

Досым, сен нағыз тырнаға айналмайсың.

Бізде қар бар, боран соғады

Ал құстардың дауысы мүлдем естілмейді.

Бір жерде тырналар шырылдап жатыр,

Қарлы Отан туралы күбірледі.

Тырналар сайрап,

Олар қарлы туған жер туралы күбірледі.