Ma valse - Zaz

Regardez-moi sourire

Comme une rose au vent

Flotter, m’embellir

Sous le désir ardent

D'être vivante et reine

Dans mon monde innocent

De ces pluies de lumière

Qui fondent sur mon champ

Regardez-moi m’ouvrir

À l’amour qui me tend

Ses bras et ses soupirs

Qui me chauffent le sang

La mousse sous mes pieds

Comme un tapis de soie

Un socle pour mon lit

M’abandonner parfois

Regardez-moi souffrir

Quand je ne m’aime plus

Que j’ai peur d'être vue

Et d'être mise à nu

Quand je suis vulnérable

Et que personne n’entend

La grandeur de l’horreur

Qui gronde et qui méprend

Regardez ce grand vide

Cet inconnu si tendre

Que j’aimerais succomber

Et ne plus rien attendre

Un silence qui fait peur

Qui ne peut plus surprendre

Car je connais mille fois

La saveur de ses cendres

L’amour en bandoulière

Comme un cadeau volé

Je voudrais être mère

Pour mieux me consoler

Pour me donner l’accueil

L'écoute et le sursis

Me donner la douceur

Me donner du répit

Comment donner à soi

Cet amour qu’on attend

Qui n’est jamais assez

Et qu’on ne sait pas prendre

Que même si l’on surprend

Son cœur s’ouvrir parfois

On le referme si vite

De peur que l’on se noie

Et puis un soir, un jour

On ose l’accepter

Cette perle, ce sésame

Qu’on avait bien caché

Au creux de notre oubli

Au bord de la jetée

Contemplant le ciel roux

Des rêves effacés

C’est la faim qui surgit

Comme une rage au ventre

L’ardeur insaisissable

Qui crie et qui nous hante

Comme un vieux fantôme las

De n'être reconnu

D'être écouté sans crainte

Pour pouvoir être lu

Regardez-moi me battre

Contre rien, contre tout

Prisonnière de ma cage

Que j’ai construite par bouts

Racontant mon histoire

Pour ne pas l’oublier

Elle me serre aujourd’hui

La gorge, ma liberté

J’en ai fini, assez

Assez d'être victime

D’une peur insensée

Qui chanterait son hymne

Que je porte en moi

Comme un drapeau flottant

Par la brise des anciens

Dans l’arbre du néant

Je termine l’histoire

Je laisse aller le vent

Je lui redonne l’espoir

Et le souffle d’antan

Je remets à la terre

Ses croyances erronées

Que l’on m’a bien apprises

Et qui sont mal fondées

Si je veux vivre ce monde

Ma vie à ma façon

J’accepte de vivre ma loi

Allier mon âme à ma raison

Je lâche prise

J’ose me vivre

Je lâche prise

Et j’ose vivre

күлгенімді қараңыз

Желдегі раушан гүлі сияқты

Жүзім, мені көркейт

Жалындаған тілек астында

Тірі және ханшайым болу

Менің бейкүнә әлемімде

Осы жарық жаңбырларынан

Менің алаңымда ериді

Менің ашқанымды қараңыз

Маған жеткен махаббатқа

Оның қолдары мен күрсінуі

бұл менің қанымды жылытады

Аяғымның астындағы мүк

Жібек кілем сияқты

Менің төсегіме арналған тұғыр

кейде мені тастап кет

менің қиналғанымды қараңыз

Мен өзімді жақсы көрмеген кезде

Мен көрінуден қорқамын

Және әшкерелену үшін

Мен осал болған кезде

Ал ешкім естімейді

Қорқыныштың ұлылығы

Кім ұрсады, түсінбейді

Мына үлкен қуысты қараңыз

Бұл бейтаныс адам өте нәзік

Менің жеңілгім келетіні

Және бұдан артық ештеңе күтпеңіз

Қорқынышты тыныштық

Енді кім таң қалдыра алмайды

Себебі мен мың рет білемін

Оның күлінің дәмі

Погондағы махаббат

Ұрланған сыйлық сияқты

Мен ана болғым келеді

Мені жақсырақ жұбату үшін

Мені қарсы алу үшін

Тыңдау және қайтару

Маған тәттілік беріңіз

маған уақыт бер

өзіңізге қалай беру керек

Бұл біз күткен махаббат

бұл ешқашан жеткіліксіз

Ал біз қалай алатынымызды білмейміз

Тіпті таң қалдырсақ та

Оның жүрегі кейде ашылады

Біз оны тез жабамыз

Біз суға батпаймыз

Сосын бір түн, бір күн

Біз оны қабылдауға батылдықпен қараймыз

Мына маржан, мына күнжіт

Біз жақсы жасырдық

Біздің ұмытуымыздың түбінде

Пирстің шетінде

Қызыл аспанға қарап

Армандар жойылды

Бұл аштықтан туындайды

Асқазандағы ашу сияқты

Қол жетпес жалын

Кім айқайлайды, кім бізді қуады

Шаршаған кәрі елес сияқты

Танылмау үшін

Қорықпай тыңдау үшін

Оқуға қабілетті болу үшін

Менің ұрысымды бақылаңыз

Ештеңеге қарсы, бәріне қарсы

Менің торымның тұтқыны

Мен бөлшектеп салғанмын

Менің оқиғамды айту

Ұмытпау үшін

Ол мені бүгін ұстады

Тамақ, менің еркіндігім

Мен біттім, жеткілікті

Құрбан болу жеткілікті

Ақылсыз қорқынышпен

Оның әнұранын кім айтатын

Менің ішімде алып жүргенім

Желбіреген ту сияқты

Бағзылардың самалымен

Жоқтық ағашында

Мен әңгімені аяқтаймын

Мен желді жібердім

Мен оған үміт сыйлаймын

Ал кешегі тыныс

мен жерледім

Оның қате сенімдері

Мені жақсы оқытты

Және бұл негізсіз

Осы дүниеде өмір сүргім келсе

Менің өмірім менің жолым

Мен өз заңыммен өмір сүруге келісемін

Менің ақылыммен жанымды біріктір

мен жібердім

Мен өзім өмір сүруге батылмын

мен жібердім

Ал мен өмір сүруге батылмын