La lessive - Zaz

On gravit des sommets dans nos vies, dans nos cœurs

Cet amour infini mélangé de douleur

Le partage et l'instant du bonheur

Qu'on garde ancré en soi comme pour lui rendre honneur

Je gravis la montagne, comme je gravis ma vie

Tous ces regards croisés, si les ai compris

J'ai pourtant vu mille fois, et suis encore surprise

De la beauté des êtres qui m'ont fait lâcher prise

C'est la beauté sans mot qui transforme un instant

A genoux dans la glace, laissant faire ce qui doit

Je garde en moi le chaud, la saveur du présent

De ces moments de grâce qui fut vous qui fut moi

Ils vivent leur ascension, grimpent et bravent leur peur

Il n'y a nulle prison que celle qu'on ce crée au cœur

Je prends note et leçon dans ses vives lueurs

La lune, leurs regards, ne pas mourir avant l'heure

Je garde précieusement l'expérience dans ma chair

Revenir au quotidien lui non plus ordinaire

Dans les pages d'un bouquin, ces phrases qui me décrivent

Tout se termine et prend fin, après l'extase la lessive

C'est la beauté sans mot qui transforme un instant

A genoux dans la glace, laissant faire ce qui doit

Je garde en moi le chaud, la saveur du présent

De ces moments de grâce qui fut vous qui fut moi

Encordée dans ma tête jusqu'à mon sac-à-dos

Des petites tempêtes me poussent vers le haut

Le froid que je respire, je sens que je m'allège

Je n'ai rien vu venir les deux pieds dans la neige

Depuis c'est plus facile et un pas après l'autre

Si je marche tranquille, si je suis quelqu'un d'autre

J'aurai toute ma vie laissant faire ce qui doit

Ce ce qu'on gravi qui fut vous qui fut moi

C'est la beauté sans mot qui transforme un instant

A genoux dans la glace, laissant faire ce qui doit

Je garde en moi le chaud, la saveur du présent

De ces moments de grâce qui fut vous qui fut moi

C'est la beauté sans mot qui transforme un instant

A genoux dans la glace, laissant faire ce qui doit

Je garde en moi le chaud, la saveur du présent

De ces moments de grâce qui fut vous qui fut moi

Біз өмірімізде, жүрегімізде биіктерге көтерілеміз

Бұл шексіз махаббат ауырсынумен араласқан

Бөлісу және бақыт сәті

Біз оны құрметтейтіндей өзімізге бекітеміз

Мен тауға шығамын, Өмірім өрмелеп шыққандай

Осы қиылысатын көзқарастардың барлығы, егер мен оларды түсінсем

Мен мың рет көрдім, әлі де таң қалдым

Мені жіберген жаратылыстардың сұлулығынан

Бұл бір сәтті өзгертетін сөзсіз сұлулық

Айнаға тізе бүгіп, нәрселерді жіберемін

Мен бойымда бүгінгінің жылуын, дәмін сақтаймын

Сол рақым сәттерінің ішінде сен кім едің, мен едім

Олар өздерінің көтерілуімен өмір сүреді, өрмелейді және қорқынышқа төтеп береді

Жүрегімізде жасаған түрмеден басқа түрме жоқ

Мен оның жарқыраған жарығында ескертемін және сабақ аламын

Ай, олардың түрі, уақытынан бұрын өлмейді

Мен өз тәжірибемді жанымда бағалаймын

Күнделікті өмірге оралыңыз, ол енді қарапайым емес

Кітап беттерінде мені сипаттайтын осы сөйлемдер

Барлығы бітеді және аяқталады, экстазиден кейін кір

Бұл бір сәтті өзгертетін сөзсіз сұлулық

Айнаға тізе бүгіп, нәрселерді жіберемін

Мен бойымда бүгінгінің жылуын, дәмін сақтаймын

Сол рақым сәттерінің ішінде сен кім едің, мен едім

Басымдағы рюкзакыма байладым

Кішкентай дауылдар мені итеріп жібереді

Мен тыныс алған суық, мен жеңілдеп бара жатқанымды сезінемін

Екі аяғым қарда келе жатқан ештеңе көрмедім

Содан бері бұл оңайырақ және бірінен соң бірі

Тыныш жүрсем, Өзге болсам

Мен өмір бойы қажет нәрсені істеуге рұқсат етемін

Міне, біз көтерілдік, сен кім едің, мен едім

Бұл бір сәтті өзгертетін сөзсіз сұлулық

Айнаға тізе бүгіп, нәрселерді жіберемін

Мен бойымда бүгінгінің жылуын, дәмін сақтаймын

Сол рақым сәттерінің ішінде сен кім едің, мен едім

Бұл бір сәтті өзгертетін сөзсіз сұлулық

Айнаға тізе бүгіп, нәрселерді жіберемін

Мен бойымда бүгінгінің жылуын, дәмін сақтаймын

Сол рақым сәттерінің ішінде сен кім едің, мен едім