Сижу у распахнутой двери - Юлия Савичева

Сижу у распахнутой двери,

Колышется белая тюль,

Доносится воздух промокший

И кажется снова июль.

Машины проносятся мимо,

По улице после дождя.

Слышны голоса — это люди.

Откуда они и куда?

Как медленно тянется время,

Как скучно вокруг иногда.

И хмурится небо уныло,

Как будто бы слышит меня.

Мен ашық есік алдында отырмын

Ақ тюль тербеледі,

Ылғалды ауа келеді

Міне, тағы да шілде айы келгендей.

Көліктер өтіп жатыр

Жаңбырдан кейін көшеде.

Дауыстар естіледі - бұл адамдар.

Олар қайдан және қайдан?

Уақыт қалай баяу өтіп жатыр

Кейде айнала қандай қызықсыз.

Ал аспан бұлыңғыр,

Ол мені естігендей.