Suburban Asphalt - Xerxes

My bed hasn’t seen me since the young summer sun

Watched our cruel blood drive ahead of us

With its hold on our wrists, cold steel and clenched

Two years of warm moons behind us

And I’ve made deep prints in the grey silt

Standing south of the cold stream, bleeding wild

Like the lonely weathered street that should have taken me

I won’t believe I’ve slept

Because the bed I’ve kept is that driven pavement

Droning lullabies that can’t bring me back

And each solstice’s sun another red reminder

Of the youth we should have had

But gave away for the pain and the struggle of finding it on our own

And maybe the streets aren’t paved anymore

With the dying days of our childhood

I’ll waste the sunlight tracing this pavement

For an answer, for some feeling I almost knew

But there’s no answer from the braille of worn asphalt

There’s no response from the lines where our bones broke

With my ear to the floor, I’ll listen for a heartbeat

But the only sound is wheels spinning free

Overturned, eyes closed, stained red

Our home is dead

Жаздың жас күнінен бері төсегім мені көрмеді

Біздің алдымызда біздің қатыгез қанымызды көрдік

Ол біздің білегімізде, суық қарумен және қысылған

Екі жыл жылы ай артта қалды

Мен сұр лайда терең іздер жасадым

Суық ағынның оңтүстігінде, жабайы қан

Мені алып кетуге тиіс жалғыз тозған көше сияқты

Мен ұйықтағаныма сенбеймін

Өйткені, мен ұстаған төсек                                                                                                                                 Себебі                         

Мені қайтара алмайтын бесік жырлары

Әр күн тоқырауының тағы бір қызыл еске салғышы

Бізде болуы керек еді

Бірақ қайғы-қасірет пен оны өз бетімізбен табуға күресіп бердік

Көшелерге асфальт төселмеген шығар

Балалық шағымыз  өліп бара жатқан күндермен 

Мен күн сәулесін осы тротуарды іздеймін

Жауап алу үшін, мен өзімді жақсы сезінетінім үшін

Бірақ тозған асфальттың брайль шрифтінен жауап жоқ

Сүйектеріміз сынған сызықтардан жауап жоқ

Құлағым жерге тиіп, жүрек соғысын тыңдаймын

Бірақ доңғалақтардың еркін айналуы ғана

Төңкерілген, көздері жұмылған, қызыл боялған

Біздің үй өлді