Brief/Telefon/Tür - WIZO

Heute kam ein Brief von einer Frau

Ich hab' sie (glaub' ich)

Mal gekannt und geliebt

Wann das wohl so war?

Ich weiß es nicht genau

Ich hab' den Brief geöffnet

Doch ich las ihn nicht

Ich hab' ihn auf den Tisch gelegt

Und angesehn

Eine Stunde später ging das Telefon

Es war etwas seltsam wie es heute klang

Ich nahm den Hörer ab

Und hielt ihn an die Wand

Jemand sagte Worte

Und dann Sätze mit Namen

Ich hab' ihn auf den Tisch gelegt

Und angesehn

Keine Zeit für dumme Späße

Ich hab' zu tun mit älterwerden

Wir woll’n mal seh’n, wer hier zuletzt lacht

(Euch wird das Lachen schon vergeh’n)

Und die Gerüchte werden sich klären

Arschloch

Abends hat’s geklingelt an der Tür

Einmal nur am Anfang

Und dann ein zweites Mal

Dann gab’s eine Pause und dann nocheinmal

Ich saß auf meinem Stuhl und mußte lächeln

Ich hab' ihn auf den Tisch gelegt

Und angesehn

Бүгін бір әйелден хат келді

Менде олар бар (менің ойымша)

бір кездері белгілі және сүйген

Бұл қашан болды?

Нақты білмеймін

Мен хатты аштым

Бірақ мен оны оқымадым

Мен оны үстелге қойдым

Және қаралды

Бір сағаттан кейін телефон шырылдады

Оның бүгінгі дыбысталуы біртүрлі болды

Мен телефонды көтердім

Және оны қабырғаға ұстатты

біреу сөздер айтты

Содан кейін атаулары бар сөйлемдер

Мен оны үстелге қойдым

Және қаралды

Ақымақ әзілдерге уақыт жоқ

Менің қартайғаным бар

Біз мұнда кімнің соңғы күлгенін көргіміз келеді

(Сіздің күлкіңіз өтеді)

Ал қауесеттердің беті ашылады

Нақұрыс

Кешке қарай есік қоңырауы соғылды

Басында бір рет қана

Сосын екінші рет

Содан кейін үзіліс болды, содан кейін қайтадан болды

Мен креслоға отырдым да, күлуге мәжбүр болдым

Мен оны үстелге қойдым

Және қаралды