Усталость - Владимир Кузьмин

На землю пришла усталость, нельзя ее избежать.

Матери шара земного устали солдат рожать.

Устали гадать на картах, в напрасной надежде жить,

Устали швейные фабрики военную форму шить,

Военную форму шить.

Военную форму шить.

Устал самолет реактивный лететь навстречу войне,

Устали лесные дороги танки тащить на спине.

Усталость сковала планету, настала такая пора.

Устал океан раскачивать ракетные крейсера,

Ракетные крейсера.

Ему ощущать надоело железный привкус беды

И прятать подводные лодки в бездонной толще воды.

Проигрыш.

От грома устало небо, устала земля, когда

На ней сплошные мишени, мишени, а не города.

И даже металл бездушный холодный, тупой металл,

За долгие тысячелетия оружием быть устал,

Оружием быть устал.

Оружием быть устал.

Оружием быть устал.

Жерге шаршау келді, оны болдырмау мүмкін емес.

Жер шарының аналары сарбаздарды дүниеге әкелуден шаршады.

Карточкаларды болжаудан шаршадым, өмір сүруге бос үмітпен,

Әскери киім тігу үшін тігін фабрикаларынан шаршадым,

Әскери киім тігу.

Әскери киім тігу.

Шаршаған реактивті ұшақ соғысқа қарай ұшады,

Орман жолдары танктерді арқасына сүйреп шаршаған.

Шаршау ғаламшарды байлап, осындай заман келді.

Мұхит зымырандық крейсерлерден шаршады,

Зымыран крейсерлері.

Қиындықтың темір дәмін сезінуден шаршады

Ал түбі жоқ су бағанасында сүңгуір қайықтарды жасырыңыз.

Жеңілу.

Найзағайдан аспан шаршайды, жер шаршаған кезде

Онда қалалар емес, нақты мақсаттар бар.

Тіпті жансыз суық, түтіккен металл,

Ұзақ мыңжылдықтар бойы мен қару болудан шаршадым,

Қару болудан шаршадым.

Қару болудан шаршадым.

Қару болудан шаршадым.