Слезы в огне - Владимир Кузьмин

Я цепляюсь за тени,

Пролетаю сквозь стены,

Но не могу догнать,

Но не могу я застать покой.

На земле желтоснежной,

В суете неизбежной,

Маюсь я сам не свой,

Каюсь, но я здесь совсем чужой.

Ты не слышишь

Стон застыл во мне

Мольба замерзла на губах…

Ты не видишь,

Как умирает смех,

Как мои слезы

Каменеют в огне,

Каменеют в огне.

Я не верю орущим:

«Слишком поздно"нервозно,

Всё еще впереди,

До горизонта всего лишь шаг.

Одинокие души,

Окрыленные звезды

Встретятся не во сне,

Встретятся там на небесах.

Ты не слышишь,

Стон застыл во мне,

Мольба замерзла на губах…

Ты не видишь,

Как умирает смех,

Как мои слезы

Каменеют в огне,

Каменеют в огне.

Слезы в огне…

Ты не слышишь,

Стон застыл во мне,

Мольба замерзла на губах…

Ты не видишь,

Как умирает смех,

Как мои слезы

Каменеют в огне,

Каменеют в огне.

Слезы в огне…

Мен көлеңкелерге жабысамын

Мен қабырғалар арқылы ұшып келемін

Бірақ мен жете алмаймын

Бірақ мен тыныштық таба алмаймын.

Сары-ақ жерде,

Еріксіз қарбаласта

Мен өзім емеспін

Мен мойындаймын, бірақ мен мұнда мүлдем бейтаныспын.

Сіз естімейсіз

Ішімде ыңырсып қалды

Намаз ерінге қатып қалды...

Көрмейсің,

Күлкі қалай өледі

Менің көз жасым сияқты

Олар отта тасқа айналады

Олар отта тасқа айналады.

Мен айқайлайтындарға сенбеймін:

«Тым кеш» деп қобалжып,

Бәрі әлі алда,

Бұл көкжиекке бір қадам ғана.

жалғыз жандар

Қанатты жұлдыздар

Түсінде кездеспейді

Мені көкте қарсы ал.

Сіз естімейсіз,

Ішімде ыңырсыды,

Намаз ерінге қатып қалды...

Көрмейсің,

Күлкі қалай өледі

Менің көз жасым сияқты

Олар отта тасқа айналады

Олар отта тасқа айналады.

Жалындаған көз жас...

Сіз естімейсіз,

Ішімде ыңырсыды,

Намаз ерінге қатып қалды...

Көрмейсің,

Күлкі қалай өледі

Менің көз жасым сияқты

Олар отта тасқа айналады

Олар отта тасқа айналады.

Жалындаған көз жас...