Пороги - Владимир Кузьмин

Пороги, пороги,

Крутые пороги.

Нет ровной дороги

У бурной реки.

А буйное сердце,

Забыв о тревоге,

Волну разрезая,

Бежит от тоски.

Люби меня больше,

Чем я это знаю,

Меня излечая

И душу мою.

Неистовый ветер

Пусть солнце качает

И с нами встречает

Хмельную зарю.

Куда нам деваться

От водной пучины?

Угрюмые скалы

Мечтают о нас.

А мы над волнами

Летим от кручины,

Пока не погаснет

Огонь наших глаз.

Люби меня больше,

Чем я буду жить

На этой планете,

Под этой звездой.

Я самым счастливым

Побуду на свете

Одно лишь мгновенье

Сегодня с тобой.

И справа, и слева

Тоскливо, несмело

Кресты на дают нам

Забыть о друзьях.

Держи меня крепче,

Я сам неумелый,

Но, верю, прорвемся

Сквозь бурю и страх.

Люби меня больше,

Чем я того стою.

И, если проскочим,

И нам повезет,

Мы выйдем на берег,

Как будто из боя,

И небо нас снова

К себе позовет.

Табалдырықтар, табалдырықтар

Тік табалдырықтар.

Тегіс жол жоқ

Дауылды өзен жағасында.

Және жабайы жүрек

Мазасыздықты ұмытыңыз

толқынды кесу,

Сағыныштан қашады.

Мені көбірек сүй,

Мен оны қайдан білейін

мені емдейді

Және менің жаным.

Қаһарлы жел

Күн жарқырай берсін

Және бізбен кездеседі

Мастай таң.

Қайда барамыз

Судың тұңғиығынан?

күңгірт тастар

Біз туралы армандаңыз.

Ал біз толқындардың үстіндеміз

Торпордан ұшамыз,

Ол сөнгенше

Көзіміздің оты

Мені көбірек сүй,

Мен не өмір сүремін

Осы планетада

Бұл жұлдыздың астында

Мен ең бақыттымын

Мен жарықта қаламын

Бір сәт

Бүгін сенімен.

Оң да, сол да

Қайғылы, ыңғайсыз

Кресттер бізге береді

Достар туралы ұмытыңыз.

Мені қатты ұстаңыз,

Мен өзім дәрменсізмін

Бірақ мен оны жеңетінімізге сенемін

Дауыл мен қорқыныш арқылы.

Мені көбірек сүй,

Мен қандай құндымын.

Ал егер өткізіп жіберсек

Ал біз бақытты боламыз

Біз жағаға шығамыз

Ұрыста болғандай

Ал бізге тағы да аспан

Ол өзіне телефон соғады.