По обочине - Владимир Кузьмин

А как мне в детстве счастье прочили, верь не верь.

Не по дороге, по обочине иду теперь.

Как-то смиренно, то отчаянно я живу.

И не во сне звезда отчалила, а наяву, а наяву.

Любовь светила днями ясными, где они?

Какими серыми, напрасными стали дни.

А как мне в детстве счастье прочили, где оно?

Не по дороге, по обочине, а всё равно, всё равно.

Проигрыш.

А как мне в детстве счастье прочили, верь не верь.

Не по дороге, по обочине иду теперь.

Как-то смиренно, то отчаянно я живу.

И не во сне звезда отчалила, а наяву, а наяву.

А как мне в детстве счастье прочили.

А как мне в детстве счастье прочили.

А как мне в детстве счастье прочили.

А как мне в детстве счастье прочили.

Балалық шағымда мен үшін бақытты болжағанындай, сенбесеңіз де, сенбесеңіз де.

Жолда емес, қазір жол жиегінде келе жатырмын.

Әйтеуір кішіпейілділікпен, содан соң амалсыз өмір сүремін.

Жұлдыз түсінде емес, шын мәнінде жүзді.

Махаббат нұрлы күндер болды, олар қайда?

Қандай сұрғылт, босқа күндер өтті.

Балалық шағымда мен үшін бақыт қалай болжалды, ол қайда?

Жолда, жол жиегінде емес, бәрібір, бәрібір.

Жеңілу.

Балалық шағымда мен үшін бақытты болжағанындай, сенбесеңіз де, сенбесеңіз де.

Жолда емес, қазір жол жиегінде келе жатырмын.

Әйтеуір кішіпейілділікпен, содан соң амалсыз өмір сүремін.

Жұлдыз түсінде емес, шын мәнінде жүзді.

Балалық шағымда маған бақыт қалай болжалды.

Балалық шағымда маған бақыт қалай болжалды.

Балалық шағымда маған бақыт қалай болжалды.

Балалық шағымда маған бақыт қалай болжалды.