Пароход - Владимир Кузьмин

По ночной реке плыл старый пароход.

И сиял огнями, и гудел, как старый саксофон.

Спряталась луна, и, сидя у окна я наблюдал,

Как уползает он.

Думал я, гадал, куда его несет.

Я б тебя позвал на этот пароход.

Нам бы все забыть и вместе по волнам

Медленно поплыть навстречу новым чудесам.

Счастье не обман, нет, блещет сквозь туман свет.

И я надеялся, что завтра повезет.

Спряталась луна, но также у окна я

Все смотрел, пока исчезнет старый пароход.

Түнгі өзен бойымен ескі пароход қалқып жүрді.

Ол шамдармен жарқырап, ескі саксофон сияқты шырылдады.

Ай тығылды, мен терезенің жанында отырып, қарап тұрдым

Ол қалай жорғалайды.

Мен ойладым, қайда бара жатыр екен деп ойладым.

Мен сені осы кемеге шақырар едім.

Біз бәрін ұмытып, толқындарда бірге боламыз

Жаңа ғажайыптарға баяу жүзіңіз.

Бақыт деген өтірік емес, жоқ, тұман арасынан нұр шашады.

Ал мен ертең жолым болады деп үміттендім.

Ай тығылды, бірақ терезеге де I

Ескі пароход ғайып болғанша бәрі қарап тұрды.