Надежда чайкой летит - Владимир Кузьмин

Проснемся мы в краю бесснежном.

«Люблю тебя» ты скажешь нежно,

В душе усталая надежда

О том, что будет все, как прежде.

Припев:

Куда бежать, куда идти?

Как душу грешную свою спасти?

А впереди — надежда чайкой летит.

А впереди — надежда чайкой летит.

Тоска окажется напрасной,

И жизнь покажется прекрасной.

В волнах любви я кувыркаюсь

И от блаженства задыхаюсь.

Припев:

Куда бежать, куда идти?

Как жизнь пропащую свою спасти?..

А впереди — надежда чайкой летит.

А впереди — надежда чайкой летит.

Проигрыш.

Куда бежать, куда идти?

Как душу грешную свою спасти?

А впереди — надежда чайкой летит.

А впереди — надежда чайкой летит.

Проигрыш.

Таскает нас в краю сибирском

Печаль в смиренье монастырском,

Но шепчут стены вдохновенно:

«Ты скоро вырвешься из плена!»

Проснемся мы в краю безбрежном.

«Люблю тебя» ты скажешь нежно,

В душе усталая надежда —

Мы будем счастливы, конечно.

Таскает нас в краю сибирском

Печаль в смиренье монастырском,

Но шепчут стены вдохновенно:

«Ты скоро вырвешься из плена!»

Проснемся мы в краю безбрежном.

«Люблю тебя» ты скажешь нежно,

В душе усталая надежда —

Мы будем счастливы, конечно.

Қарсыз жерде оянамыз.

«Мен сені сүйемін» дейсің нәзік сезіммен,

Жан дүниеде шаршаған үміт

Бәрі бұрынғыдай болады деп.

Хор:

Қайда жүгіру керек, қайда бару керек?

Күнәкар жаныңды қалай құтқара аласың?

Алда – үміт шағаладай ұшады.

Алда – үміт шағаладай ұшады.

Сағыныш бекер болады

Ал өмір керемет болып көрінеді.

Махаббат толқынында мен құлаймын

Ал мен бақыттан тұншығамын.

Хор:

Қайда жүгіру керек, қайда бару керек?

Жоғалған өміріңізді қалай құтқаруға болады?

Алда – үміт шағаладай ұшады.

Алда – үміт шағаладай ұшады.

Жеңілу.

Қайда жүгіру керек, қайда бару керек?

Күнәкар жаныңды қалай құтқара аласың?

Алда – үміт шағаладай ұшады.

Алда – үміт шағаладай ұшады.

Жеңілу.

Бізді Сібір аймағына сүйреп апарады

Монастырдың кішіпейілділігінде қайғы,

Бірақ қабырғалар шабытпен сыбырлайды:

«Сен жақында тұтқыннан шығасың!»

Біз шексіз өлкеде оянамыз.

«Мен сені сүйемін» дейсің нәзік сезіммен,

Шаршаған үміттің жүрегінде -

Біз бақытты боламыз, әрине.

Бізді Сібір аймағына сүйреп апарады

Монастырдың кішіпейілділігінде қайғы,

Бірақ қабырғалар шабытпен сыбырлайды:

«Сен жақында тұтқыннан шығасың!»

Біз шексіз өлкеде оянамыз.

«Мен сені сүйемін» дейсің нәзік сезіммен,

Шаршаған үміттің жүрегінде -

Біз бақытты боламыз, әрине.