Грустный оптимист - Владимир Кузьмин

Я с мечтами жил легко,

Я улетал в свои мира,

Почему так далеко

Ушло вчера, ушло вчера.

Сколько лет и сколько зим

Прошло с тех пор, прошло с тех пор?

Дни сгорали, как бензин,

Устал мотор, устал мотор.

Но иногда я всё ещё там,

Ближе к мечтам, наивен и чист,

Почти такой же грустный оптимист.

Проигрыш.

Я не думал о годах,

О вечности, о вечности.

Ни осталось ни следа

В моей душе беспечности.

Я не каялся в грехе,

Побыть собой, побыть собой.

По бурлящей плыл реке,

Искал покой, искал покой.

Что я нашел, радость и боль,

Грусть и любовь, восторг и обман,

Мечты смеялись и прятались в туман.

Проигрыш.

Мне уже не быть таким,

Как в те года, как в те года.

И не стану молодым

Я никогда, я никогда.

Но иногда я всё ещё там,

Ближе к мечтам, наивен и чист,

Почти такой же грустный оптимист.

Армандармен оңай өмір сүрдім,

Әлемдеріме ұштым,

Неліктен осы уақытқа дейін

Кеше кетті, кеше кетті

Қанша жыл, қанша қыс

Содан бері болды ма, содан бері болды ма?

Күндер жанармайдай жанды

Мотор шаршады, мотор шаршады.

Бірақ кейде мен сонда да боламын

Арманға жақын, аңғал және таза,

Дәл сол қайғылы оптимист.

Жеңілу.

Мен жылдар туралы ойламадым

Мәңгілік туралы, мәңгілік туралы.

Із қалмады

Жан дүниемде бейқамдық бар.

Күнәға өкінбедім,

Өзің бол, өзің бол.

Қайнаған өзен бойында қалқып,

Тыныштық іздейді, тыныштық іздейді

Мен тапқаным, қуаныш пен қайғы,

Қайғы мен махаббат, қуаныш пен алдау,

Армандар күліп, тұманға тығылды.

Жеңілу.

Мен енді мұндай бола алмаймын

Сол жылдардағыдай, сол жылдардағыдай.

Ал мен жас болмаймын

Мен ешқашан, ешқашан.

Бірақ кейде мен сонда да боламын

Арманға жақын, аңғал және таза,

Дәл сол қайғылы оптимист.