Депрессия - Владимир Кузьмин

Я не хочу стать самоубийцей,

Ведь я не принадлежу себе.

Прости меня, что я хотел забыться

И тихо покориться судьбе.

А жизнь моя — игра без правил,

И я всё пытаюсь свести вничью.

Прости меня, что я бояться заставил

За жизнь за слепую свою.

Депрессия…

Наверное, каждый человек испытал это чувство,

Когда нет ничего впереди,

Когда на душе так темно и пусто —

Вот-вот упадешь, того и гляди.

Но я не хочу лежать на асфальте,

Вызывая отвращение и страх,

Или полумертвым на больничной кровати,

Излучая холод и мрак!

Депрессия…

Я не хочу доставить ненужные хлопоты.

И лучше просто забыть меня.

Я знаю, кто-то будет умирать от хохота,

Хрустальным бокалом звеня.

Но мне всё равно, кто будет рядом.

Когда будет всё равно.

Вино моей жизни наполняется ядом,

И я выпиваю это вино.

Депрессия…

Мен өз-өзіме қол жұмсағым келмейді

Өйткені мен өзіме тиесілі емеспін.

Ұмытқым келгені үшін кешірші

Және тыныштықпен тағдырға мойынсұныңыз.

Ал менің өмірім ережесіз ойын

Ал мен бәрін салуға тырысамын.

Мені қорқытқаным үшін кешіріңіз

Менің соқыр өмірім үшін.

Депрессия…

Бұл сезімді әркім басынан өткерген шығар,

Алда ештеңе болмаған кезде

Жан соншалықты қараңғы және бос болғанда -

Құлап кете жаздадың, мынаны қара.

Бірақ мен асфальтта жатқым келмейді,

Жиреніш пен қорқыныш тудыратын,

Немесе аурухана төсегінде жартылай өлі

Жарқыраған суық пен қараңғылық!

Депрессия…

Мен қажетсіз қиындық тудырғым келмейді.

Ал мені ұмытқан дұрыс.

Мен біреудің күлкіден өлетінін білемін

Сықырлаған кристалды шыны.

Бірақ маған келесі кім екені маңызды емес.

Маңызды емес кезде.

Менің өмірімнің шарабы уға толы

Ал мен бұл шарапты ішемін.

Депрессия…