Маленький принц - Вельвет

Это весеннее утро застало врасплох

Я в паутине твоих беспокойных шагов

И не могу разорвать эту тонкую нить,

А ты, как и я, никогда не умел уходить

Нет, я уже не боюсь, это точно не страх

Все страхи мои у судьбы в её чутких руках

В них замахнусь с полуслова, срываясь на крик

Да ты не поймёшь, ты ведь сам к судьбе не привык

Теперь даже небо над нами — сама безмятежность

Мне кажется, или ты стал осторожней, чем я?

Ну почему бы и нет, так подари мне хоть каплю надежды

Хоть секунду, хоть миг, хоть мгновение из нового дня

Нет, не смотри на меня, всё понятно без слов

Осы көктемнің таңы мені таң қалдырды

Мен сенің беймаза қадамдарыңның торындамын

Мен бұл жіңішке жіпті үзе алмаймын,

Ал сен мен сияқты қалай кетуді білмедің

Жоқ, мен енді қорықпаймын, бұл сөзсіз қорқыныш емес

Менің барлық қорқынышым оның нәзік қолында тағдырда

Мен оларға жарты сөзден айғайлап жіберемін

Иә, сіз түсінбейсіз, сіз тағдырға үйренбегенсіз

Енді біздің үстіміздегі аспанның өзі тыныштық

Маған солай көрінді ме, әлде маған қарағанда абай болып кеттіңіз бе?

Неге болмасқа, маған бір тамшы болса да үміт беріңізші

Жаңа күннен кем дегенде бір секунд, кем дегенде бір сәт, кем дегенде бір сәт

Жоқ, маған қарама, сөзсіз бәрі түсінікті