Последние астры - Валерий Ободзинский

Отцветают и астры последние

Безутешной осенней порой.

Неба ясного проблески бледные

Умирают за дальней горой.

Серый день под вуалью струистою

Бесконечного злого дождя,

Неутешен тревогою мглистою

Мне в разбитую душу глядят.

Тишина и печаль, и томление,

Лишь дождя нескончаемый шум.

И рождается смутно волнение

От моих ностальгических дум.

Будь со мною в минуты рассветные,

На груди приголубь, успокой.

Отцветают и астры последние

Безутешной осенней порой…

Будь со мною в минуты рассветные,

На груди приголубь, успокой.

Отцветают и астры последние

Безутешной осенней порой…

Владимир.

Тверь

Отцветают и астры последние

Безутешной осенней порой…

Соңғы астерлер де гүлдейді

Жұбанбайтын күз мезгілі.

Аспанның мөлдір ұшқындары бозғылт

Олар алыс таудың артында өледі.

Ағынды жамылғы астындағы сұр күн

Бітпейтін зұлым жаңбыр

Тынышсыз тұманды мазасыздық

Олар менің жараланған жаныма қарайды.

Тыныштық пен мұң мен шаршау,

Тек жаңбырдың бітпейтін шуы.

Және бұлыңғыр толқу туады

Менің ностальгиялық ойларымнан.

Таң атқанда қасымда бол,

Кеудеңізге қысыңыз, тынышталыңыз.

Соңғы астерлер де гүлдейді

Көңілсіз күз кейде...

Таң атқанда қасымда бол,

Кеудеңізге қысыңыз, тынышталыңыз.

Соңғы астерлер де гүлдейді

Көңілсіз күз кейде...

Владимир.

Тверь

Соңғы астерлер де гүлдейді

Көңілсіз күз кейде...