Русское поле - Валерий Ободзинский

Поле, русское поле…

Светит луна или падает снег, —

Счастьем и болью вместе с тобою.

Нет, не забыть тебя сердцем вовек.

Русское поле, русское поле…

Сколько дорог прошагать мне пришлось!

Ты моя юность, ты моя воля —

То, что сбылось, то, что в жизни сбылось.

Не сравнятся с тобой ни леса, ни моря.

Ты со мной, мое поле,

Студит ветер висок.

Здесь Отчизна моя, и скажу, не тая:

— Здравствуй, русское поле,

Я твой тонкий колосок.

Поле, русское поле…

Пусть я давно человек городской —

Запах полыни, вешние ливни

Вдруг обожгут меня прежней тоской.

Русское поле, русское поле…

Я, как и ты, ожиданьем живу —

Верю молчанью, как обещанью,

Пасмурным днем вижу я синеву.

Не сравнятся с тобой ни леса, ни моря.

Ты со мной, мое поле,

Студит ветер висок.

Здесь Отчизна моя, и скажу, не тая:

— Здравствуй, русское поле,

Я твой тонкий колосок.

Егістік, орыс даласы...

Ай жарқырайды немесе қар жауады,

Бақыт пен азап сенімен бірге.

Жоқ, сені мәңгілікке жүрегімде ұмытпаймын.

Орыс кеніші, орыс даласы...

Қаншама жолмен жүруге тура келді!

Сен менің жастығымсың, сен менің еркімсің -

Өмірде не болды, не болды.

Сізді орман да, теңіз де салыстыра алмайды.

Сен менімен біргесің, өрісім,

Жел ғибадатхананы салқындатады.

Міне, менің Отаным, мен ерімей айтамын:

- Сәлем, орыс даласы,

Мен сенің жұқа спикелетіңмін.

Егістік, орыс даласы...

Маған ұзақ уақыт қала адамы болуға рұқсат етіңіз -

Жусан иісі, көктемгі жаңбыр

Кенет олар мені ескі меланхолиямен өртеп жібереді.

Орыс кеніші, орыс даласы...

Мен, сен сияқты, күтумен өмір сүремін -

Мен үнсіздікке уәде ретінде сенемін

Бұлтты күнде мен көк көремін.

Сізді орман да, теңіз де салыстыра алмайды.

Сен менімен біргесің, өрісім,

Жел ғибадатхананы салқындатады.

Міне, менің Отаным, мен ерімей айтамын:

- Сәлем, орыс даласы,

Мен сенің жұқа спикелетіңмін.