Words in the Water - Thrice

Standing knee deep in cold water, swiftly moving, somehow I knew I’d lost

something

Wading waist deep I saw a book there in the river, waiting for me to find it

there

I tried to read it, neck deep, treading water, but the tide, it pulled me out

to sea

Then, with water in my eyes, the words began to rise from their place

They were beautiful and dread;

I reached for them and fed on each phrase

They were honey on my lips, but then a bitter twist in my side

I knew they’d lay me in my grave;

«Is there no one who can save me?»

I cried

Sinking, down deep through cold water and heavy silence, shadows stirring in

the gloom

What things lay sleeping down deep in the darkness woke then, to find me in

that tomb?

Then, with water in my eyes, the words began to rise from their place

They were beautiful and dread;

I reached for them and fed on each phrase

They were honey on my lips, but then a bitter twist in my side

I knew they’d lay me in my grave;

«Is there no one who can save me?»

I cried

And when I lost all hope to look, someone took that heavy book from my hands

All its weight they set aside, after they had satisfied its demands

I felt white and black reverse, and the lifting of a curse from my heart

Then like one receiving sight, I beheld a brilliant light in the dark

Салқын суда тізе тұрып, жылдам қозғалдым, әйтеуір жоғалғанымды білдім

бірдеңе

Белді тереңдетіп, өзенде бір кітап көрдім, оны табуымды күттім

Ана жерде

Мен оны оқуға тырыстым, мойын терісі, суды кетіру, бірақ толқын, ол мені шығарды

 теңізге

Содан кейін, менің көзімдегі сумен, сөздері өз орындарынан көтеріле бастады

Олар әдемі және қорқынышты болды;

Мен оларға қолымды созып   әр сөйлемге                                                              әр     әр                         Мен                әр |

Олар менің ернімде бал болды , бірақ сосын жан жүйрегімде ащы бұрал  болды

Мен олардың мені қабіріме қоятынын білдім;

«Мені құтқаратын ешкім жоқ па?»

Мен жыладым

Суға батып бара жатқанда, суық су мен ауыр тыныштықта, көлеңкелер араласады

қараңғылық

Қараңғыда ұйықтап жатқан нәрселер сол кезде мені тауып алу үшін оянды

сол қабір?

Содан кейін, менің көзімдегі сумен, сөздері өз орындарынан көтеріле бастады

Олар әдемі және қорқынышты болды;

Мен оларға қолымды созып   әр сөйлемге                                                              әр     әр                         Мен                әр |

Олар менің ернімде бал болды , бірақ сосын жан жүйрегімде ащы бұрал  болды

Мен олардың мені қабіріме қоятынын білдім;

«Мені құтқаратын ешкім жоқ па?»

Мен жыладым

Қарауға үмітім үзілгенде, біреу қолымнан сол ауыр кітапты алды

Оның барлық салмағын олар оның талаптарын қанағаттандырғаннан кейін қалдырды

Мен ақ пен қараның кері бұрылып, жүрегімнен қарғыс алғанын  сезіндім

Сосын мен бір көргендей қараңғыда жарқыраған жарықты көрдім