Києве мій - Таисия Повалий, Иосиф Кобзон

Грає море зелене, тихий день догора, дорогими для мене стали схили Дніпра,

Де колишуться віти закоханих мрій, як тебе не любити, Києве мій!

Вечорів оксамити, мов щастя прибій, як тебе не любити, Києве мій!

В очі дивляться канни, серце в них переллю, хай розкажуть коханій,

як я вірно люблю.

Буду мріяти й жити на крилах надій, як тебе не любити, Києве мій!

Спить натомлене місто мирним, лагідним сном, ген вогні, як намисто,

розцвіли над Дніпром,

Вечорів оксамити, мов щастя прибій, як тебе не любити, Києве мій!

Вечорів оксамити, мов щастя прибій, як тебе не любити, Києве мій!

Теңіз жасыл, күн тыныш, Днепр баурайлары маған қымбат болды,

Махаббатта арман бұтақтары тербелген жерде, мен сені қалай сүймеймін, Киевім!

Барқыт кештер, бақыт серфингіндей, мен сені қалай сүймеймін, Киевім!

Канн көзге қарайды, мен оларға жүректі төгемін, олар сүйіктісіне айтсын,

мен шынымен жақсы көретінімдей.

Армандап, үміт қанатында өмір сүремін, қалайша сүймеймін сені, Киевім!

Шаршаған қала тыныш, жұмсақ ұйқыда ұйықтайды, гені алқадай жарқырайды,

Днепрдің үстінде гүлденген,

Барқыт кештер, бақыт серфингіндей, мен сені қалай сүймеймін, Киевім!

Барқыт кештер, бақыт серфингіндей, мен сені қалай сүймеймін, Киевім!