Vorahnung - Stillste Stund

Etwas ist nicht wie sonst

Ich versuche mich darauf zu konzentrieren

Was es sein könnte, doch es will mir nicht gelingen

Wie erstarrt stehe ich auf der Waldlichtung

Und spüre eine seltsame Anspannung in mir…

Kein Laut, kein unnützer Gedanke streifen durch die Nacht

Und dennoch: Der Wald schläft nicht

Er lebt, er atmet und er denkt

Es ist anders als die Wahrnehmungen, die von Geräuschen

Gerüchen, Bildern oder Berührungen herrühren

Es ist eine Empfindung, die mir ein übergeordnetes

Weniger greifbares Sinnesorgan übermittelt

Meine Umwelt breitet sich in ihren zeitlichen

Und räumlichen Dimensionen wie eine feinstoffliche Matrix

Wie ein Netz um mich herum aus

Und ich bin das Zentrum dieses Netzes

Jede noch so feine Erschütterung darin wahrnehmend:

Der Wald lebt!

Etwas reißt mich in der Zeit zurück

Ich blicke auf den Moment meiner ersten bewussten Wahrnehmungen

Бірдеңе бірдей емес

Мен соған назар аударуға тырысамын

Бұл не болуы мүмкін, бірақ мен табысқа жеткім келмейді

Мен орман алқабында тоңып тұрмын

Менің ішімде біртүрлі шиеленісті сеземін...

Дыбыс емес, пайдасыз ой түнде тентіреп жүреді

Сонда да: орман ұйықтамайды

Ол өмір сүреді, тыныс алады және ойлайды

Бұл дыбыстар арқылы жасалған қабылдаудан өзгеше

иістер, кескіндер немесе жанасу

Бұл мені басым болатын сенсация

Азырақ сезілетін сезім мүшесі беріледі

Менің ортам өз уақытында таралады

Ал кеңістіктік өлшемдер нәзік матрица сияқты

айналамдағы тор сияқты

Ал мен осы желінің орталығымын

Қаншалықты нәзік болса да, ондағы әрбір треморды қабылдау:

Орман тірі!

Бір нәрсе мені уақытты артқа тартады

Мен өзімнің алғашқы саналы қабылдауларымның сәтіне қараймын