Kains Kinder - Stillste Stund

Ich weiß, ich bin kein Kind dieser Sonne

Doch wandle ich unter ihr

Könnte ich nur den von ihr verdorrten Boden wieder fruchtbar machen

Tiefe Furchen mit dem Eisen meines Pfluges ziehen

Und meine Saat aussäen

Und ernten

Und Kains Kinder schlagen sich die Köpfe ein

Und die Gedanken strömen mit dem Fluss in das Meer

Und Kains Kinder schlagen sich die Köpfe ein

Die Gebote stehn geschrieben, doch das Blut wiegt schwer

Ich bin kein Kind dieser Sonne, kein Kind dieser Sonne

Ihre Angst vor uns, dem Unbekannten

Das unter ihrer Sonne weilt —

Deshalb verbrannten sie uns, ließen sie uns kreuzigen

Ich kann die Gesänge hören

Wo seid ihr?

Ich vermisse euch so sehr!

Was wird sein an dem Tag

An dem sich der Weizen von der Spreu trennt

Die Kinder der fremden Sonne von denen dieser?

Was wird bleiben?

Was wird bleiben?

Wir sind friedlich — was seid ihr?

Wir sind friedlich — was seid ihr?

Die Kinder dieser Sonne:

Sie können dieses Leid nicht teilen

Sind doch sie der Grund dafür…

Мен бұл күннің баласы емес екенімді білемін

Бірақ мен оның арасында жүремін

Ол құрғаған топырақты мен құнарлы етсем ғой

Менің соқамның жүзімен терең бороздар сызыңыз

Және менің тұқымымды себіңіз

Және егін жинау

Ал Қабылдың балалары бастарын соқты

Ал ойлар өзенмен бірге теңізге құяды

Ал Қабылдың балалары бастарын соқты

Өсиеттер жазылғанымен, қанның салмағы ауыр

Мен бұл күннің баласы емеспін, бұл күннің баласы емеспін

Бізден қорқасың, белгісіз

Бұл оның күн астында тұрады -

Сондықтан олар бізді өртеп жіберді, айқышқа шегеледі

Мен әндерді естимін

Сен қайдасың?

Мен сені өте сағындым!

Күні не болады

Бидайдың сабаннан бөлінетін жері

Бұл күннің балаларынан бөтен күннің балалары?

не қалады

не қалады

Біз бейбітпіз - сіз қандайсыз?

Біз бейбітпіз - сіз қандайсыз?

Бұл күннің балалары:

Сіз бұл азапты бөлісе алмайсыз

Оған себеп солар ма...