Gleich Dem Ende Der Welt - Stillste Stund

Immer noch verwirrt, lasse ich mich in eine Kuhle

Unter einem dichten Busch fallen und ringe nach Luft

Ich bin das Laufen über derart weite Strecken nicht gewohnt

In meinem Bauch hingegen breitet sich das Gefühl

Einer unwohlsamen Erkenntnis aus:

Sie sind es!

Immer sind es sie

Die mir meine Grenzen aufzeigen und mich einengen

Immer nur sie

Nie zuvor hatten sie sich so weit in diesen

Unwegsamen Teil meines Waldes hervorgewagt

Nun kann ich ihre unappetitlichen

Schalen Ausdünstungen überall wittern

Ein Geruch als würden sie allesamt

Von einem kränklichen Wurf stammen

Mein Fell sträubt sich vor Ekel!

Der ganze Wald ist jetzt von einer Anspannung erfüllt

Alle können ihre Nähe spüren, gleich dem Ende der Welt

Sie können überall und nirgendwo sein

Denn die Luft ist durchzogen von ihrem Gestank

Und der Wind gibt ihnen diesen Geruch

Und das grässliche Geschrei der Waldbewohner

Gibt ihnen einen Namen…

(Menschen!)

Ich spüre ihre Gedanken mittlerweile

Von allen Seiten an mich herankommen…

Ich springe aus meiner Deckung

Und haste weiter durch das Geäst

Zu spät!

Ihre Schreie gellen durch den Wald

Überall neben mir klirrt und pfeift es

Ich verspüre einige dumpfe Aufschläge

An meinem Körper, Blut in meinem Fell

(Wolf! Hierüber!)

Und wieder treibe ich durch die Zeit

Mit all ihren Bildern aus längst vergangenen Tagen

(Treib hinfort!!!)

Ich erinnere mich…

Әлі де абдырап, ойпаңға батып бара жатырмын

Қалың бұтаның астына түсіп, ауа жұтыңыз

Мен мұндай ұзақ қашықтыққа жүгіруге үйренбегенмін

Менің ішімде, керісінше, сезім таралады

Ыңғайсыз түсіну:

Бұл сен!

Бұл әрқашан олар

Олар маған шектеулерімді көрсетіп, мені тарылтады

Әрқашан оны

Бұрын-соңды олар бұндай дәрежеге жеткен емес

Менің орманымның өрескел бөлігі

Енді мен олардың ұнамсыздығын аламын

Снарядтарды иіскеу барлық жерде дем шығаруды тудырады

Олардың бәрі иіскейтін сияқты

Ауру қоқыстан шыққан

Менің жүнім жиіркенішті болып жатыр!

Қазір бүкіл орман шиеленіске толы

Барлығы ақырзаман сияқты өздерінің жақындығын сезіне алады

Олар кез келген жерде және еш жерде болуы мүмкін

Өйткені олардың сасық иісі ауаға енген

Ал жел оларға иіс береді

Ал орман тұрғындарының сұмдық айқайлары

оларға ат беріңіз ...

(Адамдар!)

Мен оның ойларын қазір сеземін

Маған барлық жағынан жақындаңыз ...

Мен мұқабамнан секіремін

Және бұтақтар арқылы асығыңыз

Тым кеш!

Оның айқайы орманда сыңғырлайды

Жанымда әр жерден сықырлап, ысқырып жатыр

Мен біраз соққыларды сезінемін

Денемде, жүніме қан

(Қасқыр! Мына жерде!)

Және тағы да мен уақыт ағымына қарай зымырап бара жатырмын

Оның өткен күндердегі барлық суреттерімен

(Жүзіп кетіңіз!!!)

Менің есімде бар…