Apri La Porta - Sergio Cammariere

Dalla pace del mare lontano

Fino alle verdi e trasparenti onde

Dove il silenzio non ha più richiamo

E tutto si confonde

Dalle lagune grigie e nere

Dal faticare senza riposo

Dalla sete alla fame allo spavento

Al più segreto tormento

Avemmo padri avemmo madri

Fratelli amici e conoscenti

Ed imparammo a dare un nome nuovo

Ai nostri sentimenti

E così un giorno a camminare

Su questa terra sotto a un sole avaro

Per un amore che sembrava dolce e E si é scoperto amaro

Ma è solo un’eco nel vento

Nel vento che mi risponde

Venga la pace dal mare lontano

Venga il silenzio dalle onde

E in mezzo al mare c'è un punto lontano

Così lontano dalle case e dal porto

Dove la voce delle cose più care

E' soltanto un ricordo

Ma da quel punto in poi

Non si distingue più

La linea d’ombra confonde

Ricordi e persone nel vento

Avemmo padri avemmo madri

Fratelli amici e conoscenti

Ed imparammo a dara un nome nuovo

Ai nostri sentimenti

E così un giorno a camminare

Sopra la terra sotto al sole avaro

Per un amore che sembrava dolce

E si é scoperto amaro

Ma è solo un’eco nel vento

Nel vento che mi risponde

Venga la pace dal mare lontano

Venga il silenzio dalle onde

Ma è solo un’eco nel vento

Nel vento che mi risponde

Venga la pace dal mare lontano

Venga il silenzio dalle onde.

Алыстағы теңіздің тыныштығынан

Жасыл және мөлдір толқындарға дейін

Тыныштық енді тартынбайтын жерде

Және бәрі шатасады

Сұр және қара лагуналардан

Тынымсыз еңбек етуден

Шөлдеуден аштыққа дейін

Ең жасырын азапқа

Әкелеріміз болды, аналарымыз болды

Бауырлас достар мен таныстар

Ал біз оған жаңа атау беруді үйрендік

Біздің сезімдерімізге

Сонымен бір күні жаяу жүру керек

Бұл жер бетінде сараң күн астында

Тәтті көрінген, Е ащы болып көрінген махаббат үшін

Бірақ бұл желдің жаңғырығы ғана

Маған жауап беретін желде

Бейбітшілік алыстағы теңізден келеді

Толқындардан үнсіздік орнасын

Ал теңіздің ортасында алыс бір нүкте бар

Үйлер мен порттан әлі алыс

Ең қымбат нәрселердің дауысы қайда

Бұл тек естелік

Бірақ сол сәттен бастап

Ол енді ерекшеленбейді

Көлеңке сызығы шатастырады

Естеліктер мен желдегі адамдар

Әкелеріміз болды, аналарымыз болды

Бауырлас достар мен таныстар

Ал біз оған жаңа атау беруді үйрендік

Біздің сезімдерімізге

Сонымен бір күні жаяу жүру керек

Жердің үстінде сараң күн астында

Тәтті болып көрінген махаббат үшін

Және ол ащы болып шықты

Бірақ бұл желдің жаңғырығы ғана

Маған жауап беретін желде

Бейбітшілік алыстағы теңізден келеді

Толқындардан үнсіздік орнасын

Бірақ бұл желдің жаңғырығы ғана

Маған жауап беретін желде

Бейбітшілік алыстағы теңізден келеді

Толқындардан үнсіздік орнасын.