Неужели - Сергей Куренков

Нынче в дверь стучался, так и не дождался,

Ты мне двери не открыла, в дом свой нынче не впустила.

Неужели,

ты не помнишь, как в апреле нас с тобой весна заворожила?

Неужели, неужели ты не помнишь той капели, неужели ты про все забыла?

Нынче превратился — в дождик превратился,

Постучал к тебе в окошко, ты открой, хоть на немножко.

Прикоснусь к твоим ресницам, словно слезы будут литься, ты сотрешь слезу своей

ладошкой.

Прикоснусь к твоим ресницам, словно слезы будут литься, ты сотрешь слезу своей

ладошкой.

Нынче в дверь стучался, так и не дождался.

Стану, стану снегом белым, в нем растает мое тело.

Опущусь к тебе на губы, может быть я очень глупый, только ты любовь не

доглядела.

Опущусь к тебе на губы, может быть я очень глупый, только ты любовь не

доглядела.

Опущусь к тебе на губы, может быть я очень глупый, только ты любовь не

доглядела.

Опущусь к тебе на губы, может быть я очень глупый, только ты любовь не

доглядела.

Нынче в дверь стучался…

Бүгін мен есікті қағып, күтпедім,

Сен маған есік ашпадың, бүгін үйіңе кіргізбедің.

Шынымен,

Сәуірде көктем сені де, мені де қалай қызықтырғаны есіңде жоқ па?

Шынымен, расында, сол тамшы есіңде жоқ па, расында, сен бәрін ұмыттың ба?

Бүгін айналды - жаңбырға айналды,

Терезеңізді қақтым, аз да болса ашасыз.

Кірпігіңе тиемін, көз жасын ағатындай, көз жасыңды өшіресің

алақан.

Кірпігіңе тиемін, көз жасын ағатындай, көз жасыңды өшіресің

алақан.

Бүгін ол есікті қағып, күтпеді.

Мен боламын, аппақ қарға айналамын, оған тәнім ериді.

Мен сенің аузыңа түсемін, мүмкін мен өте ақымақпын, тек сен сүймейсің

қадағалады.

Мен сенің аузыңа түсемін, мүмкін мен өте ақымақпын, тек сен сүймейсің

қадағалады.

Мен сенің аузыңа түсемін, мүмкін мен өте ақымақпын, тек сен сүймейсің

қадағалады.

Мен сенің аузыңа түсемін, мүмкін мен өте ақымақпын, тек сен сүймейсің

қадағалады.

Бүгін мен есікті қақтым ...