Иней - Сергей Куренков

На твоих ресницах

, а я не помню твое имя,

Я не помню, и отныне стану я таким:

Я не буду помнить ласки, я не буду верить в сказку

И не буду верить в то, что ты сейчас с другим.

За морозами морозы, а ты не любишь мои розы,

Ты не любишь все, что было связано со мной.

И не нужны тебе задаром мои песни под гитару

И, быть может, это лучше — у тебя другой.

Но бессонными ночами говоришь ты с облаками

И дождем стучишь в печали в мертвое окно,

А я все видел, я все знаю, потому что я летаю

За тобою наблюдаю — мне не все равно.

Под морозом мерзнут травы, облака плывут, как павы.

Облака плывут, как павы в снежную метель.

И когда проснется утро, ты поймешь, что ты кому-то

Подарила не себя и не свою постель.

На твоих ресницах иней, а я не помню твое имя,

Я не помню, и отныне стану я таким:

Я не буду помнить ласки, я не буду верить в сказку

И не буду верить в то, что ты сейчас с другим.

Кірпіктеріңізде

және сенің есімің есімде жоқ,

Менің есімде жоқ, бұдан былай мен мынадай боламын:

Сүйіспеншілік есімде жоқ, Ертегіге сенбеймін

Ал сенің қазір басқамен жүргеніңе сенбеймін.

Аяздың артында аяз бар, ал сен менің раушан гүлдерімді жақсы көрмейсің,

Сіз менімен байланысты болғанның бәрін жақсы көрмейсіз.

Ал менің гитара әндерім бекер керек емес

Мүмкін бұл жақсырақ - сізде басқасы бар.

Бірақ ұйқысыз түндерде бұлтпен сөйлесесің

Жаңбыр мұңмен өлі терезені қағады,

Ал мен бәрін көрдім, мен бәрін білемін, өйткені мен ұшамын

Мен сені бақылап отырмын - маған бәрібір.

Шөптер аязда қатады, бұлттар бұршақтай қалықтайды.

Бұлттар бұршақтай қарлы боранда қалықтайды.

Ал таңертең оянғанда сіз біреу екеніңізді түсінесіз

Ол өзін де, төсегін де бермеді.

Кірпігіңде аяз бар, бірақ есімің есімде жоқ,

Менің есімде жоқ, бұдан былай мен мынадай боламын:

Сүйіспеншілік есімде жоқ, Ертегіге сенбеймін

Ал сенің қазір басқамен жүргеніңе сенбеймін.