Comme elle est longue à mourir ma jeunesse - Serge Reggiani

Comme elle est longue à mourir ma jeunesse,

Ma jeunesse dans mon coeur

Ne l’ai-je jamais trahie ma jeunesse

Qui me laisse à mon émoi

Et qui s’en va de moi

Comme elle est longue à mourir cette rose

Cette rose de la vie

La plus belle du jardin des folies

Une rose,

La dernière du jardin qu’on oublie

Comme ils sont lourds à porter dans l’automne

Dans l’automne de la vie

Ces rêves qui vont sombrer sans personne,

Sans personne pour les soigner

Il faut se résigner

Mais je regarde fleurir une rose,

Une rose du printemps

Et je retrouve soudain quelque chose

Sous ma main

Oui je sens, je sens encore en moi cette flamme

D’un enfant

Qui ne veut pas mourir

Қанша уақыт өтсе жастық шағыма,

Жүрегімде жастық шағым

Жастық шағымда опасыздық жасадым ба

Кім мені күйзеліске қалдырады

Ал мені кім тастап барады

Бұл раушанның өлуі қанша уақытты алады

Бұл өмір раушаны

Ақымақ бақшасының ең әдемісі

раушан,

Біз ұмытатын бақтың соңғысы

Күзде оларды көтеру қаншалықты ауыр

Өмірдің күзінде

Ешкімсіз батып кететін бұл армандар,

Оларға қамқорлық жасайтын ешкім жоқ

Біз өзіміз отставкаға кетуіміз керек

Бірақ мен раушан гүлін көремін,

Көктемгі раушан

Мен кенеттен бірдеңе таптым

қолымның астында

Иә, сеземін, әлі де ішімде сол жалынды сеземін

баланың

Кім өлгісі келмейді