Yüzüstü - Sehabe

Hayat toz pembe olsa kesin renk körü olurdum

Doktor bana bakıp eserinle gurur duy

Güzel cümleler bekleme büyülenip

Ben yalan söyleyecek kadar büyümedim

22'sine kadar iyi biriydim

Sonradan öldüm

Ama iyi biriydim

Fazla abartıyorlar nefes almayı falan

«Nasılsın?»

dediler…

Dedim: «İyi bilirdim»

Hepinizden daha içten gülerdim oysa

Benim suçum yok siyahtan saklanamıyorsam

Bi' şey diycem ama

Mutluluk muazzamdır bitinceye kadar!

Yarın geç olacak bugün gülmemiz gerekir!

Bugün gülmüyorsak, kesin dün kalp temizledik

Hayat basitti ellerimden tutmasaydı

Keşke mutlu etmeyi unutmasaydım…

Bir gün denize bıraktı babam yüzmeyi öğrendim

Beni yüzüstü bıraktı biri üzmeyi öğrendim

Mutluluğu değil hep hüznü hak ettik

Keder tek dal sigaraysa ben hep pakettim

Bir gün denize bıraktı babam yüzmeyi öğrendim

Beni yüzüstü bıraktı biri üzmeyi öğrendim

Beni unutmak akıl işi değildi

Bu yüzden hep delileri sevdim

Artık bana dokunan her yeri yaktım

Kabul etmem gerekir berbattım

Kötü biri olduk biz de özleyip

Artık beddualarındaki gizli özneyim…

Dürüsttüm, doğruydum, hoşa gittim

Emekleri, umutları boşa gitti

Sevgi denen illet yüzümü güldürmedi

Ben de kimsenin yüzünü güldürmedim

Ben bir dala tutundum, o dal kırıldı

Ağaç bana niye küstün anlamadım?

Ben bi' ağaç yüzünden gidip tüm ormanı yaktım

Bu şair bu şiirinden utanmakta haklı…

«Dertlisin kederi bırak» diyorlar

Bıraksalar güleceğim, bırakmıyorlar

Kurşun değilim öyle bakma

Kurusıkıdır kalbim atmıyo' bak…

Bir gün denize bıraktı babam yüzmeyi öğrendim

Beni yüzüstü bıraktı biri üzmeyi öğrendim

Mutluluğu değil hep hüznü hak ettik

Keder tek dal sigaraysa ben hep pakettim

Bir gün denize bıraktı babam yüzmeyi öğrendim

Beni yüzüstü bıraktı biri üzmeyi öğrendim

Beni unutmak akıl işi değildi

Bu yüzden hep delileri sevdim

Ölüm gibi gittin ama abartmayalım

Uzun zaman oldu gökyüzüne bakmayalı

Bazen yıldızlar bile unutur yolunu

Sakın boşluğa düşme uçurumun olurum…

Öyle lanetliyim ki hatırıma ne diycen?

Hangi omuzda uyursan uyu aklına gelicem!

Ama diyemem «Ellerimi bul»

Birçok kötülüğüm dokundu en büyüğü bu…

Bunu hak etmedin ama hak edenler mutlu!

Neden kötü biriyim ben bile unuttum

Ve artık cam gibi değil kan gibiyim;

parçalansam kırılmıyorum

Keşke diyebilseydim: «Gel terk edelim!»

Hala biliyorken saçının her telini…

Beni unut…

Yapamam bu dansı

Seni üzen şairler utansın!

Bir gün denize bıraktı babam yüzmeyi öğrendim

Beni yüzüstü bıraktı biri üzmeyi öğrendim

Mutluluğu değil hep hüznü hak ettik

Keder tek dal sigaraysa ben hep pakettim

Bir gün denize bıraktı babam yüzmeyi öğrendim

Beni yüzüstü bıraktı biri üzmeyi öğrendim

Beni unutmak akıl işi değildi

Bu yüzden hep delileri sevdim

Егер өмір қызғылт болса, мен түс соқыр болар едім.

Дәрігер маған қарап, жұмысыңды мақтан тұт

Әдемі сөйлемдерді күтпеңіз, қызықты болыңыз

Мен өтірік айтуға жасым жетпейді

Мен 22-ге дейін жақсы адам болдым

кейін өлдім

Бірақ мен жақсы адам едім

Олар тыныс алу немесе бір нәрсе туралы тым асыра айтады.

«Қалайсыз?»

олар айтты…

Мен: «Мен жақсы білдім» дедім.

Мен бәріңнен гөрі шын жүректен күлетін едім

Қарадан жасыра алмасам кінәм жоқ

Мен бірдеңе айтайын деп жатырмын бірақ

Бақыт біткенше керемет!

Ертең кеш болады, бүгін күлуіміз керек!

Бүгін күлмесек, кеше жүректерді тазалағанымызға сенімдіміз

Қолымнан ұстамасаң өмір қарапайым еді

Сені бақытты етуді ұмытпасам ғой...

Бір күні әкем мені теңізге тастап кетті, мен жүзуді үйрендім.

Біреу мені ренжітуді үйрендім

Бізге бақыт емес, қайғы лайық

Қайғы жалғыз темекі болса, мен әрқашан бір қорап болдым

Бір күні әкем мені теңізге тастап кетті, мен жүзуді үйрендім.

Біреу мені ренжітуді үйрендім

Мені ұмыту дана емес еді

Сондықтан мен әрқашан жындыны ұнататынмын

Енді маған тигеннің бәрін өртеп жібердім

Мен қателескенімді мойындауым керек

Жаман адам болдық, оны да сағындық

Енді мен олардың қарғыстарының құпия субъектісімін ...

Шынымды айттым, дұрыс айттым, маған ұнады

Олардың талпыныстары мен үміттері бекер болды.

Махаббат деген дерт мені күлдірмеді

Мен де ешкімді күлдірмедім

Мен бұтақты ұстадым, ол бұтақ сынды

Түсінбедім ағаш неге маған ренжіді?

Мен барып, ағаштың кесірінен бүкіл орманды өртеп жібердім

Бұл ақынның бұл өлеңнен ұялғаны дұрыс...

«Мазасызсың, мұңыңды кет» дейді.

Жіберсе күлемін, жібермейді

Мен қорғасын емеспін, олай көрінбе

Қарашы, жүрегім соқпай тұр...

Бір күні әкем мені теңізге тастап кетті, мен жүзуді үйрендім.

Біреу мені ренжітуді үйрендім

Бізге бақыт емес, қайғы лайық

Қайғы жалғыз темекі болса, мен әрқашан бір қорап болдым

Бір күні әкем мені теңізге тастап кетті, мен жүзуді үйрендім.

Біреу мені ренжітуді үйрендім

Мені ұмыту дана емес еді

Сондықтан мен әрқашан жындыны ұнататынмын

Өлім сияқты кетіп қалдың, бірақ артық айтпайық

Аспанға қарамағаныма көп болды

Кейде жұлдыздар да өз жолын ұмытады

Қуысқа түспе, мен сенің тұңғиығың боламын...

Мен қарғысқа ұшырағаным сонша, менің есіме не айтар едіңіз?

Қай иығыңда жатсаң да, мен сенің ойыңа келемін!

Бірақ мен «қолымды тап» деп айта алмаймын.

Жаман істерге көп тидім, ең үлкені осы...

Сіз бұған лайық емес едіңіз, бірақ оған лайық адамдар бақытты!

Неге мен жаман адаммын, тіпті ұмытып кеттім

Мен енді шыны сияқты емес, қан сияқтымын;

Мен сындырсам сынбаймын

«Кеттік!» деп айта алсам ғой.

Сіз әлі де білетін болсаңыз, шашыңыздың әрбір тал ...

Мені ұмыт…

Мен бұл биді жасай алмаймын

Сізді ренжіткен ақындарға ұят!

Бір күні әкем мені теңізге тастап кетті, мен жүзуді үйрендім.

Біреу мені ренжітуді үйрендім

Бізге бақыт емес, қайғы лайық

Қайғы жалғыз темекі болса, мен әрқашан бір қорап болдым

Бір күні әкем мені теңізге тастап кетті, мен жүзуді үйрендім.

Біреу мені ренжітуді үйрендім

Мені ұмыту дана емес еді

Сондықтан мен әрқашан жындыны ұнататынмын