Gelecek Çoktan Geçmiş - Sehabe

Gecem suretim misali;

saf, beyaz bi' kurdele

Gün yaşar, gider ve sen kaybolan bi' mülteci

Kaç beden bu ömrünün siyahlarında son bulur?

Kaç sefer bu gönlünün yanaklarında kaybolur?

Niyetlenirdim önceden;

evet, adına «ben» demek

Emek emek emeklemek, sonralarda teklemek

Beklemekse acı verirdi sanki olmamış gibi

Sus demek de ölüme yolcu çaresiz denek gibi

Unut, çözüm yolu

Sus, elim dolu

Dur, önüm duru

Bu senin yolun

İbret oldu yaşamım ki yaşım sade on sekiz

Bilemedim ki neredeyim, bilemedim ki neredeyim

Yaşananlar kar etmezken

Umutlarım el ayak çekmiş

Yarın güzel olacak derken

Gelecek çoktan geçmiş

Sevgi bize imrenirdi, kıskancından yanardı

Her nefeste mutluluk ciğere dolup taşardı

Geçmiş, gelecek sağlı sollu ellerimden tutardı

Güven huzuru mest ederdi bu kalp senle atardı

Bi' gün geldi;

zaman durdu, ellerimi bıraktı

Mutluluk yabancı oldu, güneş o an karardı

Gül bebeğim gülen kadın, gülü dalından kopardın

Kahpe kancık kader kalbe karlar yağdı ayırdı

Gözlerimden on sekiz damla aynı yıldız kaydı

Sorma «Neden mazlum adam yaşlarına sığındı»?

Titrek beden zor ölümle bak fiilen tanıştı

Et tırnağa küstü gayrı ayrılıkla barıştı

Yaşananlar kar etmezken

Umutlarım el ayak çekmiş

Yarın güzel olacak derken

Gelecek çoktan geçmiş

Yara bedende yaş gözümde el böğürde kaldı

Dua dilde, şu halimle şuan ipte cambazım

Yara bedende yaş gözümde el böğürde kaldı

Yaramı yaşıma basarım acımam, gene de burada yalnızım

Güneş her gün açarken gözlerimde bulutsun

Etraf bahar kokarken gözlerimi kuruttun

Beni burda koyarken amacı yoktu gidişinin

Kimsecikler ayıramazdı sözlerini unuttun

Yemini duyan kulaklar tapusuydu geleceğin

Gün olur ses edersen uçar gibi geleceğim

Lakin ayrılık mühürse bağra taşı gömeceğim

Son dileğimi yerine getir gözümü kapat öleceğim

Yaşananlar kar etmezken

Umutlarım el ayak çekmiş

Yarın güzel olacak derken

Gelecek çoktan geçmiş

Түнім менің бейнем сияқты;

таза ақ лента

Күн өмір сүреді және өтеді, сіз жоғалған босқынсыз

Қанша дене бұл өмірдің қарасында бітеді?

Бұл сіздің жүрегіңіздің бетінде қанша рет жоғалады?

Мен ниет еттім;

иә, оны «мен» деп атау

Еңбек ету, жорғалау, содан кейін қателесу

Олай болмағандай күте тұрудың өзі ауыр еді

Үндеме деу – өлімге жолаушы болған дәрменсіз субъект сияқты.

Шешімді ұмытыңыз

Тыныш, менің қолым толы

Тоқта, менің алдымда тұр

бұл сіздің жолыңыз

Менің өмірім менің жасымның он сегізде екеніне мысал болды

Мен қайда екенімді білмедім, қайда екенімді білмедім

Істер пайда болмаған кезде

Менің үмітім үзілді

Ертең жақсы болады деп

Болашақ әлдеқашан өткен

Махаббат бізді қызғанды, қызғанышпен өртенді

Дем алған сайын өкпені бақыт толтырды

Өткен, болашақ сол қолымды, оң қолымды ұстайтын

Сенім тыныштықты сиқырлайды, бұл жүрек сенімен бірге соғады

Бір күн келді;

уақыт тоқтады, қолымды жібер

Бақыт бөтен болды, Күн қарады сол кезде

Күлші балақай күлімдеші, Раушан гүлді бұтағынан жұлып алдың

Қаншық қаншық тағдыр жүректі жаралады

Көзімнен бір жұлдыздың он сегіз тамшысы түсті

«Езілген адам неліктен өз жасында пана тапты» деген сұрақ?

Дірілдеген дене ауыр өлімге қарсы шықты

Жанжалдасып ажырасумен тату болды

Істер пайда болмаған кезде

Менің үмітім үзілді

Ертең жақсы болады деп

Болашақ әлдеқашан өткен

Жара денеде, көзімнен жас, қолым қапталда қалды

Намаз – тілде, Мен қазір қалаймын, арқанмен жүрмін

Жара денеде, көзімнен жас, қолым қапталда қалды

Жарамды ауыртып жатырмын, ауырмаймын, сонда да жалғызбын

Күнде нұрын шашқанда көзімдегі бұлтсың

Көктемнің иісі шыққанда көзімді құрғаттың

Мені осында қойғанда сенің кетуіңнің мақсаты болмады

Ешкім айыра алмас еді сөзіңді ұмыттың

Антты естіген құлақ болашақтың ісі еді

Дауыс берсең бір күн болады, Ұшқандай келермін

Бірақ егер бөлу мөрленсе, мен қабық тасты көмемін

Менің соңғы тілегімді орында, көзімді жұмып өлемін

Істер пайда болмаған кезде

Менің үмітім үзілді

Ертең жақсы болады деп

Болашақ әлдеқашан өткен