Bayan Sigara Kutusu - Sehabe

«Nasılsın?»

dediklerinde acıktım diyorum

Hayat yalnızken, zor geçiyormuş

Çorap gibi kaçırıyorum aklımı yeniden

Yiğidi öldürüp, hakkını yediler

Ben bir akşam üstü üşüdüm üstümü örttün

Panjursuz ruhumda bu perde lüküstü

Hak etmediğim kadar iyi davranırdın

Değer bilmeyi bilmiyordum idamla anıldım

Hayat sormaz, asla «var mı istediğin?»

Boston’dan yollanan Isaiah Thomas gibiyim

Ruh halim değişken olmasaydı hayat daha kolaydı

Bipolar yalnızlığıma umudum olaydın

Neyim var ve neyim yok?

Epey bir yol

Bebeğim kov beni, bu yol gözüküyorken ne yapabilirim?

Dahası delilik!

Harbi nasıl edelim?

Münasip bedenim… E razı gelelim

İkimiz belki dağıtabiliriz

Geriye dönmek istedim de yol biraz dar

Her gün aynı yemeği yerdik, o terasta

Duymak istemezsin belki beni birazdan

Her geçen gün özlüyorum Mersin’i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma

Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak

Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz

Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi

Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin

Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi

Belki Mersin’i değil seni özlemişimdir

Nasıl yaşarım hayalsiz ya da haz almadan

Bu bir döngü Pazartesi’den Pazar’lara

Sana değmek isterdim en az nazar kadar

Zaman gerek bize zaman dedim, zaman zaman

İnsan zor unutur dudaklarını kanatanı

Sigara kadar olmasa da bağımlılık yaratırım

Geçmişte tek derdim derse geliyor mu?

Dersler bitti sonrasında serseri oldum

Bir kuyuya taş attım kırk akıllı çıkaramadı

Taş gibisin de pardon çıkaramadım

Deme bana «deli hayırdır ne iştir?»

Senden sonra böyle oldum baya bi' değiştim

Ben bir akşam üstü düştüm üstüme bastın

Kaldırımın günahı yoktu küsmedim bu yüzden

Senden sonra da yanlışlar yaptım bebeğim

O gün bugündür mutluyum da o gün bugün değil

Geriye dönmek istedim de yol biraz dar

Her gün aynı yemeği yerdik, o terasta

Duymak istemezsin belki beni birazdan

Her geçen gün özlüyorum Mersin’i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma

Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak

Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz

Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi

Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin

Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi

Belki Mersin’i değil seni özlemişimdir

«Қалайсыз?»

Олар айтқанда қарным ашты деймін

Жалғыз қалғанда өмір қиын

Мен тағы да шұлықтай ес-түсімді жоғалтып жатырмын

Олар батырды өлтіріп, оның құқығын жеді

Бір күні кешке тоңып қалдым, сен мені жауып тастадың

Менің соқыр жанымда бұл шымылдық сән-салтанат

Сіз маған лайық еместей қарайтын едіңіз

Мен қалай бағалайтынымды білмедім

Өмір «қалағаның бар ма?» деп сұрамайды.

Мен Бостоннан жіберілген Исай Томас сияқтымын

Менің көңіл-күйім құбылмалы болмаса, өмір оңайырақ болар еді

Сіз менің екі полярлы жалғыздығыма үміт болдыңыз

Менде не бар, не жоқ?

әбден жолы

Балам, мені жұмыстан шығар, мына жол көрініп тұрғанда не істей аламын?

Көбірек ақылсыздық!

Оны қалай істейміз?

Менің қолайлы денем... Келісейік

екеуміз шашырап қалармыз

Мен қайтқым келді, бірақ жол аздап тар

Сол террассада күнде бір тамақты жейтінбіз

Мүмкін сен мені жақын арада тыңдағың келмейтін шығар

Мерсинді күн сайын сағынамын

Құлаған бетон, менің тұзақтарымды сұрама

Көзіңізге қарап, жоғалып кету өте жақсы

Түс көріп жатқанда бір түн де ​​алысқа бармаймыз

Мен сені сүйетін адам боламын, ерніңді жалықтырмаймын

Мен саған уәде бердім

Егер мен ақын емес, суретші болсам, сен менің сүйікті суретім болар едің

Енді мені алыстан бақылама

Мерсін емес, сені сағындым.

Армансыз, рахатсыз қалай өмір сүремін

Бұл дүйсенбіден жексенбіге дейінгі цикл

Көз тигендей болса да тигізгім келеді

Бізге уақыт керек, мен уақыт дедім, анда-санда

Ерні қанған адамды ұмыту қиын

Темекі сияқты болмаса да, тәуелділік тудырамын

Бұрынғы жалғыз уайымым сабаққа келе ме?

Сабақ біткен соң мен қаңғыбаспын

Құдыққа тас лақтырдым, қырық ақылды шығара алмады

Сен тас сияқтысың, кешіре алмадым

Маған «жынды емес, бұл не?» деп айтпаңыз.

Мен сенен кейін осындай болдым, қатты өзгердім

Бір кеште құлап қалдым, үстіме бастың

Тротуардың күнәсі болмағандықтан, мен ренжімедім

Сенен кейін мен де қателестім жаным

Мен бақыттымын ол күн бүгін, бірақ ол күн бүгін емес.

Мен қайтқым келді, бірақ жол аздап тар

Сол террассада күнде бір тамақты жейтінбіз

Мүмкін сен мені жақын арада тыңдағың келмейтін шығар

Мерсинді күн сайын сағынамын

Құлаған бетон, менің тұзақтарымды сұрама

Көзіңізге қарап, жоғалып кету өте жақсы

Түс көріп жатқанда бір түн де ​​алысқа бармаймыз

Мен сені сүйетін адам боламын, ерніңді жалықтырмаймын

Мен саған уәде бердім

Егер мен ақын емес, суретші болсам, сен менің сүйікті суретім болар едің

Енді мені алыстан бақылама

Мерсін емес, сені сағындым.