Les meurtrières - Saez

Je suis venu pour te rejoindre

Toi, tu n’as pas voulu me voir

Pour ce marin, sans son navire

Il sera vieux le port ce soir

Tant pis, nos amours échouées

Quelle ironie !

11 septembre

L’amour est juste à accepter

Pas à comprendre

Les rues sont mortes, et moi je meurs

De les voir mortes autant que moi

Et le vent porte sur les écumes

Des voiliers blancs au fond des gares

Le regard sur le téléphone

Non, je n’aurai plus de nouvelles

Que l’incompréhension des yeux

Des religieux perdant le ciel

Les avenirs perdent futur

Et les présents, jamais ne durent

Les amours conjuguent au passé

Quiconque a cru qu’ils s’aimeraient

Et nous, nous ne nous aimons plus

Ou du moins, nous l’avons perdu

L’indestructible, que le temps

Prend plaisir à tuer parfois

Pourquoi tu veux pas me parler?

Tu as sans doute tes raisons

Ces choses dures à accepter

Quand on a perdu la passion

Alors, va pour l’indifférence

Va pour ces choses qui n’ont de sens

Que le silence qu’on leur fait dire

Et les Rimmels dans les sourires

La nuit s’agite, on n’est pas quitte

L’horreur des injures, je te jure

On aurait du passer tout ça

Recoudre un peu nos déchirures

Mais la mémoire, non, n’est pas neuve

Et ma violence n’est pas nouvelle

Ces écorchures, au fond de moi

Au goût d’enterrement parfois

New-York a mis son manteau blanc

Et moi, j’ai rangé mes couteaux

Un jour, tu sais, tu reviendras

Pour un café ou quoique ce soit

Arrête de délirer enfin

Tu sais qu’elle ne reviendra pas

Que la forêt a pris le feu

Puis que l’amour a dit adieu

11 septembre au gré des cendres

Le monde en pleurs pour le Center

Et moi qui pleure pour mon amour

Je sauterais bien du haut d’une tour

Bien sur, la mienne est fille unique

Mais elle aurait le goût du ciel

Elle aurait le goût des tragiques

Des meurtrières, des meurtrières

Aux processions du nouveau monde

Moi, j’emmerde la pluie qui tombe

Je les regarde faire leur deuil

Et moi, non ça ne m'émeut pas

Mon cœur est pris par d’autres crimes

Il est pris par l’amour de toi

Et si deux tours manquent à New-York

Mon amour, toi, tu manques à moi

Si les amours ne peuvent faire

Je crois, jamais machine arrière

Je m’en vais comme je suis venu

Dans un train pour un or perdu

Y’a pas de news dans le téléphone

Que leur commémoration lugubre

Puisque ma route est funéraire

Puisque, sans toi, est ma lumière

Aux génocides qu’on nous vend

A nos consciences, les tremblements

Tu sais, tout ça ne m'émeut guère

Et puis le destin de la terre

Elle peut mourir, moi, je m’en fous

Puisqu’elle me fait vivre sans toi

Puisque tous les levers du jour

Sans toi, ne se relèvent pas

Les meurtrières, les meurtrières

Le soleil s’incline en silence

Il me dit que tu manqueras

Je sais qu'à l’autre bout du monde

Il doit s’incliner devant toi

Le soleil s’incline en silence

Il me dit que tu manqueras

Je sais qu'à l’autre bout du monde

Oui, qu’il s’incline devant toi

Allez !

Je saute, j’en peux plus

Et que les goélands m’emmènent

Où les poètes sont les dieux

Où les adieux sont les «je t’aime»

Voir un peu les villes d’en haut

Comment ça brille un peu la terre

Me dire que, toi, là où tu es

Tu es une de ces lumières

Aux processions du nouveau monde

Et de leurs yeux, la pluie qui tombe

Je les regarde faire le deuil

Non, moi, ça ne m'émeut pas

Mon cœur est pris par d’autres crimes

Il est pris par l’amour de toi

Et si deux tours manquent à New-York

Mon amour, toi, tu manques à moi

11 septembre au gré des cendres

Le monde en pleurs pour le Center

Et moi qui pleure pour mon amour

Je sauterais bien du haut d’une tour

Bien sur la mienne est fille unique

Bien sur qu’elle a le goût du ciel

Bien sur qu’elle a le goût des tragiques

Des meurtrières, des meurtrières

Je suis venu pour te rejoindre

Toi, tu n’as pas voulu me voir

Pour ce marin, sans son navire

Il sera vieux le port ce soir

Tant pis, nos amours échouées

Quelle ironie !

11 septembre

L’amour est juste à accepter …

Мен саған қосылуға келдім

Мені көргің келмеді

Бұл теңізші үшін, оның кемесі жоқ

Бүгін түнде порт ескі болады

Өкінішке орай, біздің сәтсіз махаббатымыз

Қандай ирониялық!

11 қыркүйек

Махаббат тек қабылдау

Түсінбеу үшін

Көшелер өлді, мен өлемін

Мен сияқты олардың өлгенін көру үшін

Ал жел көбікті алып жүреді

Станциялардың түбінде ақ желкенді қайықтар

Телефондағы көрініс

Жоқ, мен бұдан былай естімеймін

Бұл көздің түсінбеушілігі

Діни жұмақты жоғалту

Фьючерс болашақты жоғалтады

Ал сыйлықтар ешқашан ұзақ болмайды

Бұрынғы конъюгатты жақсы көреді

Бір-бірін жақсы көремін деп ойлаған адам

Ал біз енді бір-бірімізді сүймейміз

Немесе біз оны жоғалтып аламыз

Бұзылмайтын, тек уақыт

Кейде өлтіруден ләззат алады

Неге менімен сөйлескің келмейді?

Сіздің себептеріңіз бар шығар

Бұл нәрселерді қабылдау қиын

Біз құмарлықты жоғалтқан кезде

Сондықтан немқұрайлылыққа барыңыз

Мағынасы жоқ нәрселерге барыңыз

Біз оларға айтқан үнсіздік

Ал күлімдеген Риммелдер

Түн тынышсыз, тең емеспіз

Қорлаудың сұмдығы, ант етемін

Мұның бәрін өткізіп жіберуіміз керек еді

Көз жасымызды аздап жөндеп

Бірақ есте сақтау, жоқ, жаңалық емес

Ал менің зорлық-зомбылығым жаңалық емес

Бұл сызаттар, менің ішімде

Кейде жерлеу дәмі

Нью-Йорк ақ пальтосын киді

Ал мен пышақтарымды қойдым

Бір күні қайтерсің, білесің

Кофе немесе басқасы үшін

ақырында адасуды доғар

Оның қайтып келмейтінін білесің

Орман өртке оранды

Сосын махаббат қоштасты

11 қыркүйек күлден

Орталық үшін әлем көзіне жас алды

Ал мен махаббатым үшін жылаймын

Мен мұнарадан секірер едім

Әрине, менің жалғыз балам

Бірақ ол аспанның дәмін татады

Ол трагедиялардың дәмін татады

Кісі өлтірушілер, өлтірушілер

Жаңа әлемнің шерулеріне

Мен, жауып тұрған жаңбырды бля

Мен олардың қайғырғанын көремін

Ал мен, жоқ бұл мені қозғамайды

Менің жүрегімді басқа қылмыстар жаулап алды

Ол сенің сүйіспеншілігіңе ие болды

Нью-Йоркте екі мұнара жоқ болса ше?

Махаббатым, сен, сағындым

Егер махаббат жасай алмаса

Мен сенемін, ешқашан артқа шегінбеңіз

Мен келгенімдей кетемін

Жоғалған алтын үшін пойызда

Телефонда хабар жоқ

Оларды еске алу қайғылы болсын

Өйткені менің жолым жерлеу

Өйткені сенсіз менің жарығым

Бізге сатылған геноцидтерге

Біздің ар-ұжданымызға, дүмпулерге

Білесің бе, бұл мені қатты алаңдатпайды

Содан кейін жер тағдыры

Ол өлуі мүмкін, маған бәрібір

Өйткені ол мені сенсіз өмір сүруге мәжбүр етеді

Барлық күн шыққаннан бері

Сенсіз тұрма

Кісі өлтірушілер, өлтірушілер

Күн тыныштықта отырады

Ол маған сені сағынатынын айтады

Мен дүниенің жартысын білемін

Ол сізге бас иуі керек

Күн тыныштықта отырады

Ол маған сені сағынатынын айтады

Мен дүниенің жартысын білемін

Иә, ол сізге бас исін

Жүріңіз!

Мен секіремін, енді секіре алмаймын

Ал шағалалар мені алып кетеді

Ақындар құдайлар қайда

«Мен сені сүйемін» қоштасу қайда

Қалаларды жоғарыдан қараңыз

Ол жерді қалай жарқыратады

Айтыңызшы, сен, қайдасың

Сіз сол жарықтардың бірісіз

Жаңа әлемнің шерулеріне

Ал олардың көздерінен жауған жаңбыр

Мен олардың қайғырғанын көремін

Жоқ, бұл мені қозғамайды

Менің жүрегімді басқа қылмыстар жаулап алды

Ол сенің сүйіспеншілігіңе ие болды

Нью-Йоркте екі мұнара жоқ болса ше?

Махаббатым, сен, сағындым

11 қыркүйек күлден

Орталық үшін әлем көзіне жас алды

Ал мен махаббатым үшін жылаймын

Мен мұнарадан секірер едім

Әрине, менің жалғыз балам

Әрине, ол аспанның дәмін татады

Әрине, ол трагедияларды ұнатады

Кісі өлтірушілер, өлтірушілер

Мен саған қосылуға келдім

Мені көргің келмеді

Бұл теңізші үшін, оның кемесі жоқ

Бүгін түнде порт ескі болады

Өкінішке орай, біздің сәтсіз махаббатымыз

Қандай ирониялық!

11 қыркүйек

Махаббат - бұл жай ғана қабылдау...