Au cimetière des amours - Saez

Au cimetière des amours, moi j’ai planté ta croix

Pour recueillir un peu, oui les fleurs d’autrefois

Et s’il est un jardin qui soit fait de nos cendres

Comme ils sont des destins qui sont fait pour se pendre

Au cou d’une moitié au cou d’une colombe

De ses éternités qui dorment sous les tombes

Au cimetière des amours, j’y retourne parfois

Parfois pour y pleurer, pour pisser de joie

Pour arroser jardin, pour repenser à toi

Pour caresser ta main, pour pisser sur des croix

Prendre un bain de soleil et regarder le ciel

Puis voir les hirondelles rejoindre les tourterelles

Viennent quelques prénoms quelques bouts de mémoire

Comme un siècle en chemin vient vous conter l’histoire

Vient vous conter les cieux de ces cœurs amoureux

De ces cœurs qui se serrent pour mieux se dire adieu

Au cimetière des amours, oui je repense à toi

Puis j’entends les tambours qui font les guerres parfois

Qui font pleurer les fleurs des jardins de nos vies

Qui font pleurer mon cœur qui fait tomber la pluie

Qui fait que les cimetières un beau jour en jardin

Ressemblent à ces endroits où viennent jouer gamins

Où se disent amoureux les enfants sacrés

Oui que jusqu'à la tombe tu seras ma moitié

Au cimetière des amours, je suis perdu parfois

À jouer du tambour aux cœurs des filles de joie

Qui ont perdu leur chemin ou qui passent par là

Je chante Varsovie mais il n’y a que moi

Et les fleurs qui se meurent de te savoir partie

Et les fleurs qui se meurent et chantent Varsovie

Comme un jardin qui pleure à faire pleurer des croix

Comme un jardin se meure comme je me meurs de toi

Au cimetière des amours, on se retrouve un jour

On se retrouve un jour pour se parler d’amour

Pour voir passer les heures qui poussent sur les tombes

Pour regarder les fleurs dessous la pluie qui tombe

Au cimetière des amours sûr qu’un jour on sera

Un prénom sur la pierre de ce jardin de croix

Pour regarder les fleurs je crois bien vu d’en bas

Venir marier le ciel puis la terre tu vois

Que me jette la pierre celui qui n’a compris

Que les amours sous terre ont le cœur infini

Qui se bat sans un mot qui chuchote au printemps

Le ruissellement de l’eau quand s'écoule le temps

Sous la croix moi je crois, moi pourtant qui n’ai cru

Ici oui que l’amour serait toujours perdu

Sous la croix moi je crois, que se croise toujours

Ceux qui ont le cœur qui bat, qui bat comme un tambour

Aux amoureux perdus, aux amours à la rue

Aux cœurs qui savent battre, aux cœurs qui savent plus

Aux yeux dans la tempête, à ces marins perdus

À nos cœurs, à la fête, à quand on a trop bu

Aux sanglots déferlants sur mon cœur qui se noie

Au triste du pleurant, oui quand je pleure de toi

Aux armes de nos cœurs, aux larmes de nos combats

À l’ivresse, à la joie de pisser sur des croix

Au bar de la tristesse, à celle qui m’a pas vu

À ceux que la vie laisse, aux filles qu’on des vertus

À ces tristes destins, aux caresses d’un nu

À la force du poing, aux beautés dévêtues

À la force des proses, de mon génie de peine

Au siècle d’amoureux marchant les bords de Seine

Aux parfums de nos roses ou bien des chrysanthèmes

Dis-moi quoi de plus beau que se dire que l’on s’aime?

Au cimetière des amours, oui moi j’entends des voix

Et le ciel semble sourd à ceux qui vivent là

Les siècles de poèmes puis les siècles de tendres

Qui sous les chrysanthèmes n’ont plus cous à se pendre

Que le coût de la vie, c’est mourir et bien pire

C’est perdre son amour et garder son empire

Pour finir à genou, empereur de personne

Que de ce temps qui passe, puis qui vous abandonne

Empereur à genou, je suis là sur la terre

À nourrir de sanglots les fleurs de ce cimetière

À prier des bons dieux auxquels je ne crois pas

Oui puisqu’ici de dieu, moi je ne vois que moi

Dieu de ma solitude, de ma misère humaine

À ce cœur qui titube, puis qui chante la peine

Au cimetière des amours, moi je prie des poussières

De redonner la vie aux enfants de la terre

Alors, on est tous là au cimetière des amours

Toi c'était pour Olga, moi c'était pour toujours

Que je meure à genou devant ces bouts de bois

Que je meure à genou devant ces bouts de toi

Dont je me souviens pas, dont je me souviens plus

Mais dont je sais savoir oui qu’ils se sont perdus

Dans le fond des mémoires, dans le fond des cimetières

Dis-moi dessous la tombe qui a gagné la guerre?

Au cimetière des amours, je suis perdu parfois

À jouer du tambour aux cœurs des filles de joie

Qui ont perdu leur chemin ou qui passent par là

Je chante Varsovie mais il n’y a que moi

Et les fleurs qui se meurent de te savoir partie

Et les fleurs qui se meurent et chantent Varsovie

Comme un jardin de fleurs à faire pleurer des croix

Comme un jardin qui meure, comme je me meurs de toi

Au cimetière des amours, oui moi j’entends des voix

Mais le ciel semble sourd à ceux qui vivent là

Les siècles de poèmes puis les siècles de tendres

Qui sous les chrysanthèmes n’ont plus cous à se pendre

Que le coût de la vie, c’est mourir et bien pire

C’est perdre son amour mais garder son empire

Pour finir à genou, empereur de personne

Que de ce temps qui passe, puis qui vous abandonne

Au cimetière des amours, moi je repense à toi

Puis j’entends les tambours qui font les guerres parfois

Qui font pleurer les fleurs des jardins de nos vies

Qui font pleurer mon cœur, qui font tomber la pluie

Sur les ruisseaux de proses de mon génie de peine

Vont les siècles amoureux marchant les bords de Seine

Aux parfums de nos roses ou bien des chrysanthèmes

Dis-moi quoi de plus beau que se dire que l’on s’aime?

Махаббат зиратында мен сенің айқышыңды отырғыздым

Кішкене жинау үшін, иә, кешегі гүлдер

Ал күлімізден жасалған бақ болса

Олар ілу үшін жасалған тағдырлар сияқты

Көгершіннің мойнында жартының мойнында

Оның қабірлердің астында ұйықтайтын мәңгіліктері туралы

Махаббат зиратына, Мен кейде қайтамын

Кейде сол жерде жылау, қуанғаннан сілеу

Бақ суаруға, Қайтадан сені ойлауға

Қолыңды сипау, кресттерге сину

Күнге күйіп, аспанды қараңыз

Сонда қарлығаштардың көгершіндерге қосылғанын қараңыз

Кейбір есімдерді еске түсіріңіз

Ғасыр келе жатқанда саған тарихты айтып береді

Келіңіздер, осы ғашық жүректердің аспанын айтайық

Жақсырақ қоштасу үшін қысылатын осы жүректерден

Махаббат зиратында, иә мен сені ойлаймын

Сосын мен кейде соғыс тудыратын барабандарды естимін

Бұл біздің өміріміздің бақшаларындағы гүлдерді жылатады

Бұл менің жүрегімді жылатады, жаңбыр жауады

Кім зираттарды балабақшада әдемі күн жасайды

Балалар ойнауға келетін жерлерге ұқсаңыз

Қасиетті балалар өздерін ғашық деп атайтын жерде

Иә, көрге дейін сен менің жарым боласың

Махаббаттар зиратында мен кейде адасып қаламын

Қуанышқа толы қыздардың жүректерін соғу

Кім адасып, кім өтіп бара жатыр

Мен Варшава әнін айтамын, бірақ мен ғана

Ал сенің кеткеніңді білу үшін өліп жатқан гүлдер

Ал гүлдер өліп, Варшаваны жырлайды

Кресті жылататын бақ сияқты

Мен сенен өлгендей бақ өледі

Махаббаттар зиратында бір күні тағы кездесеміз

Бір күні біз махаббат туралы сөйлесу үшін кездесеміз

Қабірлерде өсетін сағаттарды көру үшін

Жаңбырдың астындағы гүлдерді көру

Махаббаттар зиратында бір күні болатынымызға сенімдіміз

Бұл крест бағының тасындағы есім

Мен гүлдерге қарау үшін төменнен жақсы көрінеді деп ойлаймын

Аспанға, сосын жерге үйлен

Түсінбеген маған тас лақтыр

Жер астындағы махаббаттардың шексіз жүрегі бар

Көктемде сыбырлайтын сөзсіз кім күреседі

Уақыт өте келе судың ағуы

Крест астында мен сенемін, бірақ мен сенбедім

Міне, иә, бұл махаббат әрқашан жоғалады

Крест астында мен сенемін, бұл әрқашан кесіп өтеді

Барабандай соғып тұрған жүректері барлар

Жоғалған ғашықтарға, көше махаббаттарына

Соғуды білетін жүректерге, көбірек білетін жүректерге

Дауылдағы көзге, сол жоғалған теңізшілерге

Біздің жүрегімізге, кешке, біз тым көп ішкен кезде

Батып бара жатқан жүрегімді жарып жылағаны үшін

Жылаудың мұңына, иә мен сен үшін жылағанда

Жүрегіміздің құшағына, Шайқасымыздың көз жасына

Маскүнемдікке, кресттерге сину қуанышына

Қайғы барға, Көрмегенге

Өмір қалдырғандарға, Қасиетті қыздарға

Осы мұңды тағдырларға, Жалаңаштың еркелетуіне

Жұдырықтай күшке, шешінген аруларға

Прозаның күшімен, менің ауыртпалық данышпаныммен

Сена жағасында серуендеген ғашықтар ғасырында

Біздің раушан немесе хризантема хош иістерімен

Айтыңызшы, біз бір-бірімізді сүйеміз деп айтудан артық не бар?

Махаббат зиратында, иә мен дауыстарды естимін

Ал онда тұратындарға аспан саңырау болып көрінеді

Ғасырлар жырлары, содан кейін ғасырлар нәзіктік

Хризантема астында кімнің ілу үшін мойны жоқ

Бұл өмір сүру құны өліп жатыр және одан да нашар

Бұл сіздің махаббатыңызды жоғалтып, империяңызды сақтап қалу

Менің тізе бүгу үшін, ешкім император емес

Бұл уақыт өткеннен кейін сізді тастап кетеді

Император тізе бүгіп, мен жердемін

Осы зираттың гүлдерін жылаумен тамақтандыру

Жақсы құдайларға дұға ету мен сенбеймін

Иә, Құдайдан бері мен өзімді ғана көремін

Жалғыздығымның, адамдық қасіретімнің Құдайы

Тербелетін, Сосын азапты жырлайтын мына жүрекке

Махаббаттар зиратында, Шаңды сыйынамын

Жер бетіндегі балаларға өмірді қалпына келтіру

Сонымен, біз бәріміз махаббат зиратындамыз

Сіз Ольга үшін болдыңыз, мен мәңгілік болдым

Мен осы ағаштардың алдында тізерлеп өлемін

Мен сенің осы биттердің алдында тізе бүгіп өлемін

Менің есімде жоқ, енді есімде жоқ

Бірақ олардың адасып кеткенін білемін

Естеліктер тереңінде, зираттардың қойнауында

Соғыста кім жеңгенін көрдің астына айтшы?

Махаббаттар зиратында мен кейде адасып қаламын

Қуанышқа толы қыздардың жүректерін соғу

Кім адасып, кім өтіп бара жатыр

Мен Варшава әнін айтамын, бірақ мен ғана

Ал сенің кеткеніңді білу үшін өліп жатқан гүлдер

Ал гүлдер өліп, Варшаваны жырлайды

Кресті жылататын гүл бағы сияқты

Өліп бара жатқан бақтай, мен сенен өлетіндей

Махаббат зиратында, иә мен дауыстарды естимін

Бірақ сонда тұратындарға аспан саңырау болып көрінеді

Ғасырлар жырлары, содан кейін ғасырлар нәзіктік

Хризантема астында кімнің ілу үшін мойны жоқ

Бұл өмір сүру құны өліп жатыр және одан да нашар

Бұл сіздің махаббатыңызды жоғалту, бірақ сіздің империяңызды сақтау

Менің тізе бүгу үшін, ешкім император емес

Бұл уақыт өткеннен кейін сізді тастап кетеді

Махаббат зиратында мен сені ойлаймын

Сосын мен кейде соғыс тудыратын барабандарды естимін

Бұл біздің өміріміздің бақшаларындағы гүлдерді жылатады

Бұл менің жүрегімді жылатады, жаңбыр жауады

Менің еңбекшіл данышпанымның прозалық ағындарында

Ғасырлар бойы сүйіспеншілікке толы Сена жағалауында серуендеу

Біздің раушан немесе хризантема хош иістерімен

Айтыңызшы, біз бір-бірімізді сүйеміз деп айтудан артық не бар?