Стали Старше - Руставели, Санчес, Юлия Антонова

Вдруг мы стали старше, друг.

Но путь не окончен наш, что ждет нас дальше?

Стали старше, но до мудрости еще далеко.

Произведет жизнь не один такой виток.

Резко подбросит, может, кинет камнем вниз.

Поставит вперед либо сзади с ношей

плестись.

Ввысь смотри, прожигая глаза, заново строим как соты жизнь свою планами,

странно, да?

Не оступиться старается каждый.

Маленькими глотками не утоляют жажду.

Среди людей нет похожих глаз, нет одинаковых лиц, идентичных фраз.

Схожего мышления, с миллионами из нас.

Каждая живая единица это отдельный

рассказ.

Даже роман про некоторых из них засыпают цветами, посвящая сотни им книг.

Оставляя следы в истории после себя — это посланники для тебя и меня.

Теребя душу, не трать время зря.

Мудрость приходит с годами, живя внутри тебя.

Вдруг мы стали старше, друг.

Но путь не окончен наш, что ждет нас дальше?

Да, мои друзья, мы повзрослели и есть осадок.

Прибавили десяток,

но прибавил ли он нам?

Я с вами, все как и было, вы со мной.

Грустно когда за стеною, а она из фольги.

И ничего тут не поделать, молодость тает.

Время все меняет, притупляет боль.

Вот когда стану пылью, пока что на плаву.

Греют лучшие моменты из былого,

я этим живу.

Иногда люблю остаться в тишине.

В каждой новой войне с самим собою.

Без слов под тяжестью данных оков ночью по Садовому несколько кругов.

Насколько это сильно?

В руки, брат, перо — это ли и есть искусство или я не

здоров?

Переполнена эта чаша и пора разбиться.

Эти лица канут в Лету, свет их будет

долго литься.

Будут заряжать энергией, дарить добро.

Надо верить до конца, горизонты открывая

новые.

Вдруг мы стали старше, друг.

Но путь не окончен наш, что ждет нас дальше?

Мы стали старше, но все еще надеемся на лучшее.

Ведь мы из прошлого,

в котором не было будущего.

А настоящее меняло облик так часто, что многие просто не успевали за ним.

Кого-то поглотил слома эпохи дым, кого-то жестокий мир вынудил стать пустым.

А кто-то, разбежавшись, махнул со скалы оставшись в памяти нашей навсегда

молодым.

Были предатели, носители детских травм.

Боль, причиненная другим,

сквозит из их ран.

Мои братья, что пили водку и дули план сейчас читают Новый завет и Коран.

Мы стали старше, нас манит дух новых дорог, пыль городов и тихие волны у ног.

Я благодарен судьбе, что рядом те, кто мне дорог.

Спасибо, что вы есть,

дай вам счастья Бог!

Вдруг мы стали старше, друг.

Но путь не окончен наш, что ждет нас дальше?

Вдруг мы стали старше, друг.

Но путь не окончен наш, что ждет нас дальше?

Кенет біз қартайдық, досым.

Бірақ біздің саяхатымыз біткен жоқ, бізді алда не күтіп тұр?

Қартайдық, бірақ даналықтан әлі алыспыз.

Осындай бірнеше катушкалар өмірді тудырады.

Жедел лақтырыңыз, тасты төменге лақтырыңыз.

Жүкпен алдыға немесе артқа қойыңыз

із.

Жоғары қараңыз, көзіңізді күйдіріп, өмірімізді жоспарлармен бал ұялары сияқты қайта құру,

біртүрлі, иә?

Барлығы сүрінбеуге тырысады.

Кішкентай жұтымдар шөлді қандырмайды.

Адамдар арасында ұқсас көздер, ұқсас жүздер, бірдей тіркестер жоқ.

Миллиондаған адамдармен бірдей ойлау.

Әрбір тірі бірлік бөлек

оқиға.

Тіпті кейбіреулері туралы романның өзі гүлмен көмкеріліп, оларға жүздеген кітап арналады.

Артыңызда тарихта із қалдырған сіз бен бізге хабаршы.

Жаныңды мазақ етіп, уақытыңды босқа өткізбе.

Даналық жасқа қарай келеді, ішіңде өмір сүреді.

Кенет біз қартайдық, досым.

Бірақ біздің саяхатымыз біткен жоқ, бізді алда не күтіп тұр?

Иә, достар, пісіп-жетілдік, тұнба бар.

Ондаған қосылды

бірақ ол бізге қосты ма?

Мен сенімен біргемін, бәрі бұрынғыдай, сен менімен біргесің.

Қабырғаның артында тұрғанда қайғылы, ол фольгадан жасалған.

Әне-міне дегенше амал жоқ, жастық шақ еріп барады.

Уақыт бәрін өзгертеді, ауырсынуды басады.

Сол кезде мен шаңға айналамын, әзірге мен жүземін.

Өткеннен ең жақсы сәттерді жылытыңыз,

Мен онымен өмір сүремін.

Кейде мен үнсіз қалғанды ​​ұнатамын.

Әрбір жаңа соғыста өзіммен.

Сөз жоқ, осы бұғаулардың салмағымен Садовое бойымен түнде бірнеше шеңберлер.

Ол қаншалықты күшті?

Қолда, аға, қалам – өнер ме, мен емеспін

сау ма?

Бұл кесе толып жатыр, сыну уақыты келді.

Бұл жүздер ұмытылады, олардың нұры болады

ұзақ уақыт бойы құйыңыз.

Олар қуат береді, жақсылық береді.

Біз көкжиектерді аша отырып, соңына дейін сенуіміз керек

жаңа.

Кенет біз қартайдық, досым.

Бірақ біздің саяхатымыз біткен жоқ, бізді алда не күтіп тұр?

Біз есейдік, бірақ бәрібір жақсылықтан үміттенеміз.

Өйткені, біз өткеннен,

онда болашақ жоқ еді.

Ал қазіргі өзінің сыртқы түрін жиі өзгерткені сонша, көпшілігі оған ілесе алмады.

Біреуді заманның түтіні жұтса, біреуді жауыз дүние амалсыз босатты.

Ал біреу қашып бара жатып, жартастан қол бұлғап, біздің жадымызда мәңгілікке қалды

жас.

Сатқындар, балалық жарақаттарды тасымалдаушылар болды.

Басқаларға себеп болған ауырсыну

жараларынан қан ағады.

Арақ ішіп, жоспарды үрлеген ағаларым қазір Жаңа өсиет пен Құран оқып жатыр.

Біз қартайдық, бізді жаңа жолдардың рухы, қалалардың шаңы мен аяғымыздағы тыныш толқындар қызықтырады.

Мен үшін қымбат жандар қасымда болғанына тағдырға ризамын.

Бар болғаныңызға рахмет,

Құдай сені сақтасын!

Кенет біз қартайдық, досым.

Бірақ біздің саяхатымыз біткен жоқ, бізді алда не күтіп тұр?

Кенет біз қартайдық, досым.

Бірақ біздің саяхатымыз біткен жоқ, бізді алда не күтіп тұр?