Recueillement - Rossella Marcantoni, Marco Sollini, Léo Ferré

Sois sage, ô ma Douleur, et tiens-toi plus tranquille;

Tu réclamais le Soir: il descend, le voici:

Une atmosphère obscure enveloppe la ville

Aux uns portant la paix, aux autres le souci

Tandis que des mortels la multitude vile

Sous le fouet du Plaisir, ce bourreau sans merci

Va cueillir des remords dans la fête servile

Ma Douleur, donne-moi la main;

viens par ici

Loin d’eux.

Vois se pencher les défuntes Années

Sur les balcons du ciel, en robes surannées

Surgir des fonds de l’eau le Regret souriant

Le Soleil moribond s’endormir sous une arche;

Et, comme un long linceul traînant à l’Orient

Entends, ma chère, entends la douce Nuit qui marche

Дана бол, мұңым, сабырлы бол;

Сіз кешті талап еттіңіз: ол төмендейді, міне, бұл:

Қаланы қараңғы атмосфера орап жатыр

Біреулерге тыныштық әкелсе, біреулерге алаңдатады

Зұлым көпшілік пенделер кезінде

Ләззат қамшысы астында бұл аяусыз жазалаушы

Қара кештен өкінішін жұлып алар

Менің мұңым, маған қолыңды бер;

мында кел

Олардан алыс.

«Жоғарылған жылдар» есебін қараңыз

Аспан балкондарында, көне халаттарда

Судың тереңінен күлімдеген Өкінішті

Өліп бара жатқан Күн арка астында ұйықтап жатыр;

Және шығысқа қарай созылған ұзын жамылғы сияқты

Тыңдашы, жаным, Жүретін нәзік Түнді тыңда