La musique - Rossella Marcantoni, Marco Sollini, Léo Ferré

La musique souvent me prend comme une mer!

Vers ma pâle étoile

Sous un plafond de brume ou dans un vaste éther

Je mets à la voile;

La poitrine en avant et les poumons gonflés

Comme de la toile

J’escalade le dos des flots amoncelés

Que la nuit me voile;

Je sens vibrer en moi toutes les passions

D’un vaisseau qui souffre;

Le bon vent, la tmpête et ses convulsions

Sur l’immnse gouffre

Me bercent.

D’autres fois, calme plat, grand miroir

De mon désespoir!

Музыка мені жиі теңіздей алып кетеді!

Ақшыл жұлдызыма қарай

Тұман төбесінде немесе кең эфирде

мен жүздім;

Кеуде қуысы шығып, өкпесі ұлғайған

кенеп сияқты

Толып жатқан толқындардың артына өрмелеп шығамын

Мені түн жамылсын;

Мен ішімде барлық құмарлықтың дірілдегенін сезінемін

Азап шегетін кеменің;

Жақсы жел, дауыл және оның конвульсиялары

Үлкен тұңғиықта

Мені рухтандыр.

Басқа уақытта, өлі тыныштық, үлкен айна

Менің үмітсіздігімнен!