Песен Светлых - Профессор Лебединский

От весны до весны

Долго изо дня в день

Пробиралась ко мне

Боль моя.

И настигла меня

Среди белых берёз

И просила меня

Что б сложил я о ней

Песен светлых, сказок добрых.

Я прогнал её прочь

Я смеялся над ней,

Но вернулась она

стала злей и сильней

И не стала просить

Стала гнуть и ломать

Или сгинешь ты здесь

Или сложишь ты мне

Песен светлых, сказок добрых.

Вышивала узор

Словно злая швея

Раскалённой иглой,

А потом вдруг ушла

Отпустила смеясь

Мол спасибо скажи

И попробуй теперь

Без меня ты сложи

Песен светлых, сказок добрых.

Задышалось легко

Словно сгинула ночь

И от белых берёз

Я отправился прочь

Позабыл я её Эту глупую боль

Жить да жить бы теперь

Да уж мне не сложить

Песен светлых, сказок добрых.

Көктемнен көктемге дейін

Күннен күнге ұзақ

Маған қарай жүгірді

Менің ауруым.

Және мені басып алды

Ақ қайыңдардың арасында

Және мені сұрады

Мен ол туралы не қосар едім

Жеңіл әндер, жақсы ертегілер.

Мен оны қуып жібердім

Мен оған күлдім

Бірақ ол қайтып оралды

ашуланып, күшейе түсті

Және сұрамады

Бүгіліп, бұзыла бастады

Әлде осы жерде өлесің бе?

Әлде мен үшін бүктеп бересің бе?

Жеңіл әндер, жақсы ертегілер.

Өрнек тігілген

Жаман тігінші сияқты

ыстық ине,

Сосын кенеттен ол кетіп қалды

Күліп жібер

Рахмет айтыңызшы

Ал қазір көріңіз

Менсіз жатасың

Жеңіл әндер, жақсы ертегілер.

Мен оңай дем алдым

Түн кеткендей

Ал ақ қайыңнан

Мен кетіп қалдым

Мен оны бұл ақымақ азапты ұмыттым

Қазір өмір сүр және өмір сүр

Иә, мен оны қоя алмаймын

Жеңіл әндер, жақсы ертегілер.