Я, наверное, скоро умру - Полковник и однополчане

Я наверное скоро умру

И ко мне на могилу придут непонятные люди

Долго будут читать что написано там на надгробье

Нечего не поймут и их ноги отправятся вспять

И лохматый китаец выпустит птиц

И они разноцветными пятнами вылепят небо

И девочка в белом в пожухлой траве

Доплетая венки заскучает,

Но плакать не станет

Кто-то топнет ногой и звезды посыпятся с неба

И малыш в колыбели зажмурит от света глаза

Разожмет он ладони, а в них перламутровым блеском

Засияет отныне обретшая имя звезда

Этот город не жив и не мертв,

Но домашним врачам абсолютно здесь нечего делать

И домашним животным давно уже нечего пить

Не волнуйся моя, я не умер

Я вышел из дома

Жақында өлетін шығармын

Ал менің бейітіме біртүрлі адамдар келеді

Олар құлпытаста не жазылғанын ұзақ оқиды

Олар ештеңе түсінбейді және аяқтары кері кетеді

Ал жүнді қытайлар құстарды босатады

Олар аспанды түрлі-түсті дақтармен безендіреді

Ал қураған шөпте ақ киімді қыз

Гүл шоқтарын тоқу жалықтырады,

Бірақ жыламайды

Біреу аяғын таптап, аспаннан жұлдыздар түседі

Ал бесіктегі сәби жарықтан көзін жұмып отырады

Ол алақандарын ашады, оларда інжу-маржандай жарқырайды

Қазір аталған жұлдыз жарқырайды

Бұл қала тірі де, өлі де емес

Бірақ отбасылық дәрігерлердің бұл жерде мүлдем шаруасы жоқ

Ал үй жануарлары бұрыннан ішетін ештеңесі жоқ

Уайымдама, мен өлген жоқпын

Мен үйден шықтым